گمراهى و نادانى، كورى و شك و ترديد، نجات دهد و آنان را از تباهى به سوى هدايت و روشنى، رهنمون گردد.

799. امام صادق عليه السلام‌- در زيارت امام حسين عليه السلام در روز اربعين-: بار خدايا! گواهى مى‌دهم كه او، دوست تو و فرزندِ دوست توست، و برگزيده تو و فرزندِ برگزيده توست كه به كرامت تو دست يافت. او را با شهادت، گرامى داشتى و خوشبختى را به او هديه كردى. او را به ولادتى پاك برگزيدى و او را بزرگى از بزرگان، رهبرى از رهبران و پشتيبانى از پشتيبانان، قرار دادى. بدو ميراث پيامبران را بخشيدى و او را در شمار اوصيا، پيشواى خلق كردى. پس او در دعوت [به سوى تو] از چيزى فروگذار نكرد؛ خيرخواهى كرد و خون خويش را براى نجات بندگانت از نادانى و حيرتِ گمراهى، هديه كرد.

800. امام كاظم عليه السلام: سزاوار است خردمند، هنگامى‌كه دست به كارى مى‌زند، از خداوند شرم كند و اگر نعمتى به او ارزانى شد، ديگران را نيز در آن شريك گرداند.

801. امام رضا عليه السلام: سزاوار است كسى كه از خداوند، دركى دارد، او را در قضا و قدر، متّهم نسازد و او را در روزى دادنش، كُند نشمارد.

7/ 4 آنچه سزاوار خردمند نيست‌

802. پيامبر صلى الله عليه و آله: اى على! سزاوار نيست كه خردمند سفر كند، جز براى سه چيز:

گذران زندگى، زاد و توشه آخرت و خوشى‌هاى غير حرام.

803. امام على عليه السلام‌- در حكمتهاى منسوب به ايشان-: سزاوار نيست كه خردمند، ديگران را به پيروى از خود بخواند، حال آنكه نفسش از او پيروى نمى‌كند.

804. امام على عليه السلام: سزاوار نيست خردمندى كه راهى به سوى آسايش مى‌يابد، در ترس اقامت گزيند.

805. امام على عليه السلام: شگفت است كه چگونه خردمند، به شهوتى بنگرد كه برايش حسرت به دنبال دارد.