736. امام على عليه السلام: از خداوند پيروى كن تا خردمند ناميده شوى، و نافرمانى مكن كه نادانْ ناميده مى‌شوى.

737. امام على عليه السلام: خردمند آن است كه در مسير اطاعت پروردگار، هواى نفس را نافرمانى كند.

738. امام على عليه السلام: اگر خداوندِ سبحان، ترغيب به طاعت خود نمى‌كرد، سزاوار بود به اميد دستيابى به رحمت او اطاعت شود.

739. امام على عليه السلام‌- در حكمتهاى منسوب به ايشان-: بر خردمند است به حكمت، كه عقلش را زنده مى‌دارد، بيشتر دلبسته باشد تا غذايى كه جسمش را زنده مى‌دارد.

740. امام على عليه السلام: بندگان خدا! تقوا پيشه كنيد؛ تقواى خردمندى كه انديشه، دلش را مشغول داشته، و ترس، بدنش را سست كرده، و شب زنده‌دارىْ خوابش را كم كرده، و اميد، عطش روزانه‌اش را سيراب ساخته، و زهد، شهوتهايش را بُرده، و ياد خدا زبانش را بى‌تاب كرده است، و ترس را براى امان يافتن خود، پيش فرستاده است، و از اوهام و خيالات، در راه روشنْ دورى گزيده و نزديك‌ترين راه رسيدن به مقصد را انتخاب كرده است؛ پيچاننده‌هاى فريب، او را نپيچند و امور مشتبه بر او پنهان نگردد، در حالى كه بر خوشى بشارت و آسايش نعمتْ در خوش‌ترين خواب و آسوده‌ترين روز دست يافته است؛ از گذرگاه دنيا به شايستگى گذر كرده و توشه آخرت را با خوشبختىْ پيش فرستاده است؛ از روى ترس، سبقت گرفته و بر فرصتها چنگ انداخته است؛ به جستجو رغبت نشان داده و به حالت گريز پيش رفته است؛ در امروز، فردايش را بپايد و بسيار باشد كه چند قدم جلوتر را ببيند.

[براى او] بهشت به عنوان پاداش و بخششْ كافى است، و آتش، براى كيفر بس است، و خداوند، به عنوان انتقام گيرنده و يارى رساننده، [او را] كفايت كند و قرآن به عنوان حجّت و مدّعى، بس باشد.

7/ 2 آنچه بر خردمند حرام است‌

قرآن‌

بگو: بياييد تا آنچه را پروردگارتان بر شما حرام كرده، براى شما بخوانم: چيزى را با او