«خردمندْ به دليلِ عقلى كه خداوند پايه زندگى و زيور برازندگى و رهيابى وى ساخته، بداند كه خدا حقّ است و اوست پرورنده وى، و بداند كه آفريدگار وى را خوشامد و بدآمدى است؛ طاعتى دارد و معصيتى، و تنها خردش نتواند آنها را دريابد و بداند كه بدان نرسد، جز به علم و طلب آن، و از عقل خود بهره نبرد، اگر به علم خداپرستى نرسد. پس بر خردمند است كه طلب علم كند وادبى آموزد كه بى آن، پايدار نتواند بود».

294. امام كاظم عليه السلام‌- در سفارش به هشام-: اى هشام! روشنايى بدن در چشم است.

اگر چشم نورانى باشد، بدنْ روشنايى خواهد داشت و روشنى روح به عقل است. اگر بنده‌اى خردمند باشد، آگاه به پروردگار خواهد بود، و آنكه به پروردگار، عالم باشد، در دينش بينا شود؛ و هر كس به خداوند جاهل باشد، دينش استوار نخواهد بود. همان‌گونه كه قوام بدن، به جانِ زنده است، قوام دين نيز به نيّتهاى پاك است و نيّت پاك هم، جز با خرد حاصل نخواهد شد.

295. امام رضا عليه السلام: به وسيله خرد، تصديق خداوند، حاصل مى‌شود.

ج: دين‌

296. پيامبر صلى الله عليه و آله: آنكه عقل ندارد، دين ندارد.

297. امام على عليه السلام: جبرئيل بر آدم عليه السلام فرود آمد و گفت: «اى آدم! من مأمور شده‌ام كه تو را ميان سه چيز مخيّر سازم، يكى را برگزين و دو تا را رها كن». آدم گفت:

«اى جبرئيل! آن سه چيست؟». گفت: «خرد، آزرم و دين». آدم گفت: «خرد را برگزيدم». آن‌گاه جبرئيل به آزرم و دين رو كرد و گفت: «برويد و او را رها كنيد». [ولى‌] آن دو گفتند: «اى جبرئيل! ما مأموريم هميشه با خرد باشيم».

گفت: «خود دانيد»، و بالا رفت.

298. امام على عليه السلام: مؤمن ايمان نياورد، پيش از آنكه خردمند باشد.

299. امام على عليه السلام: ديندارى و ادب، نتيجه خردورزى است.