از دوستى دنيا مى‌بيند، خاموش سازد؛ حرام دنيا را ترك كند؛ از شبهه‌ها كناره‌گيرى نمايد؛ از حلالِ گوارا نيز دورى كند، مگر پاره‌اى كه خود را بدان استوار نگه دارد و لباسى كه خود را بدان بپوشاند، آن‌هم از خشن‌ترين لباسها؛ در نيازمندى‌ها به كسى تكيه نكند و اميد روا مدارد، تا تكيه و اميدش بر آفريننده هستى قرار گيرد؛ تلاش و كوشش كند و بدن خود را به زحمت اندازد، تا آنجا كه دنده‌هايش پيدا شود و چشمانش فرو رود. [هركه چنين باشد]، خداوند، نيرويى در بدن و قوّتى در خردش جايگزين كند و آنچه در آخرت برايش اندوخته كند، بيش از اين است.

ط: ياد خدا

234. امام على عليه السلام: ياد خداوند، روشنايى خرد و زندگى جانها و صيقل دلهاست.

235. امام على عليه السلام: هر آن كس زياد به ياد خدا باشد، عقلش روشنايى يابد.

236. امام على عليه السلام: هر كه خداوندِ سبحان را ياد كند، خداوند، دلش را زنده بدارد و عقل و خردش را نورانى گرداند.

237. امام على عليه السلام: ياد خدا خرد را مأنوس گرداند، دل را روشنى بخشد و رحمت الهى را فرود آورد.

238. امام على عليه السلام: ياد خدا خردها را راهنمايى كند و جانها را بينا سازد.

ى: زهد در دنيا

239. امام على عليه السلام: آنكه خود را از موهبتهاى دنيا بى‌نياز سازد، خرد را كامل كرده است.

ك: پيروى از حق‌

240. پيامبر صلى الله عليه و آله: از پيروى خيرخواهان، فزونى عقل و كمالِ خرد سرچشمه مى‌گيرد.

241. اعلام الدين: هنگامى كه نزد معاويه از خرد سخن به ميان آمد امام حسين عليه السلام فرمود: «خرد، جز با پيروى از حق، كمال‌نيابد.»، آن‌گاه معاويه گفت: «در دل شما جز يك چيز نيست».