شيوه تحقيق

همان طور كه اشاره شد ، نسخه منحصر اين رساله ، در كتابخانه حضرت آية اللّه مرعشى نجفى قدس سره در ضمن نسخه خطّى شماره 1245 موجود است. اين نسخه ، داراى سه رساله (ارشاد القلوب ديلمى ، برّ الاخوان ، ملاذ الداعى و معاذ الساعى ملاّ لطفعلى بن احمد ممقانى تبريزى) است و رساله حاضر ، در برگهاى 114 . 118 آن قرار گرفته و تاريخ تحرير آن ، جمعه 24 جمادى الثانى 1270 است [1] . در تصحيح رساله ، همين نسخه به عنوان نسخه اصل ، قرار داده شده و مورد مصدريابى قرار گرفته است. منابع و مآخذ اين احاديث از كتب معروف و معتبر شيعه و اهل سنّت استخراج شد . البته تعداد معدودى از اين احاديث نيز عينا در مصادر يافت نشد كه به احاديث مشابه با آنها ارجاع داده شد. لازم است ياد آورى شود كه با مراجعه به كتبى همچون «قضاء حقوق المؤمنين» و كتب اخلاقى شيخ مفيد رحمه الله و حتّى تأليفات معاصران شيخ مفيد نيز معلوم شد كه اين رساله، غير از آن كتابها و رساله اى است مستقل كه با بررسى هاى بعدى معلوم شده مربوط به قرن ششم و هفتم هجرى است. بسيارى از احاديث اين رساله را مرحوم محدث نورى در «مستدرك الوسائل» بدون ذكر نامى از اين رساله ، درج نموده و اظهار داشته كه برخى از آنها را از كتاب «المجموع الرائق» نقل كرده و بعضى از آنها را نيز به كتاب «الروضة للمفيد» نشانى داده كه فعلاً نسخه اى از آن، در دست نيست. در خاتمه ، خداى را شاكريم كه در اين مهم ، ما را يارى نمود .