ياد بادْ آن شبِ فرخنده كه در منزلِ حضرت آية اللّه حاج سيّد محمّد على روضاتى ، بزم جان پرور معرفت برپا بود و با جمعى از اهل فضل و تحقيق و قلم كه از شهر مقدّس قم ، براى شركت در همايش بزرگداشتِ علاّمه محمّدباقر مجلسى به اصفهان آمده بودند ، به محضر فيض بخش ايشان رسيده بوديم . [1] در پيشگاه پُر فيضِ علاّمه روضاتى ، مشتاقانه از دو ارمغانِ تازه ايشان به پژوهندگان ميراث اسلام و ايران ، سخن مى رفت : دو گفتار ـ كه منبعى سرشار ، بويژه براى پژوهشگران تاريخ و حديث است ـ و همچنين نسخه برگردانِ [2] ستايش نامه علاّمه مجلسى .
[1] آن شب، شامگاه نخستين روز بزرگداشت علاّمه مجلسى (29 دى ماه 1378) بود.[2] واژه «نسخه برگردان» را استاد ايرج افشار، به جاىِ «چاپ فاكسيميله» نهاده اند و به كار مى برند. ديگران معمولاً مى گويند: «چاپ عكسى».