«زيتون بخور، كه از درختى مبارك است».

ب- روغن زيتون‌

1068 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: روغن زيتون بخوريد و خود را با آن، روغن‌مالى كنيد؛ چرا كه از درختى خجسته است.

1069 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: روغن زيتون بخوريد و خود را با آن، روغن‌مالى كنيد؛ چرا كه پاكيزه و مبارك است.

1070 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: روغن زيتون بخوريد و خود را با آن، روغن‌مالى كنيد؛ چرا كه در آن، بهبودِ از هفتاد بيمارى‌است كه جذام، يكى‌از آنهاست.

1071 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: بر تو باد روغن زيتون. آن را بخور و به خود بمال. هر كس آن را بخورد و به خود بمالد، شيطان تا چهل روز به او نزديك نمى‌شود.

1072 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: بر شما باد اين درخت مبارك، روغن زيتون. با آن، مداوا كنيد؛ چرا كه درمانِ بواسير است.

1073 امام على عليه السلام: [به خود،] روغن زيتون بماليد و از آن بخوريد؛ چرا كه روغن نيكان و خورشت برگزيدگان است. آن، دو بار تقديس شده است: در حال آمد و در حال شد.[1] مبارك است و با آن، هيچ‌

[1]. ظاهراً مقصود، آغاز فصل زيتون و پايان آن است؛ زيرا از نگاه روايات، ساير ميوه‌ها در پايانشان مطلوب نيست.