صبح كه شد، آن مرد به همسرش گفت: در خواب، چنين ديدم.

زنش گفت: فلانى! نيمه اوّل را برگزين و در انتخابِ عافيت بشتاب؛ باشد كه خداوند بر ما ترحّم كند و نعمت را بر ما كامل سازد.

شب دوم كه شد، آن‌كه به خواب مرد آمده بود، آمد و گفت: «چه برگزيدى؟».

گفت: نيمه اوّل را برگزيدم.

گفت: «باشد؛ خواسته‌ات پذيرفته است».

پس، دنيا از هر طرف به او روى آورد و چون نعمتش آشكار شد، همسرش به او گفت: با خويشاوندان خود و به نيازمندان، صله رحم و نيكى كن و به فلان همسايه‌ات و برادرت بخشش كن.

چون نيمى از عمر [مَرد] گذشت و از اندازه آن وقت، بيشتر سپرى شد، او همان مردى را كه در خواب ديده بود، ديد و آن مرد به او گفت: «خداى متعال، كار تو را سپاس گفت و همه عمرت را مثل گذشته در گشايش قرار داد».

ح- خوش‌رفتارى با همسايه‌

743 امام صادق عليه السلام: خوش‌رفتارى با همسايه، مايه فزونى عمرها و آبادى سرزمين‌هاست.

ط- كوتاهى آرزوها

744 امام على عليه السلام: هر كه آرزويش كوتاه باشد، عمرش طولانى مى‌شود.