247 امام كاظم عليه السلام: خداوند متعال، مؤمن را با روحى از سوى خود پشتيبانى مى‌كند، كه هرگاه وى نيكى و تقوا نشان مى‌دهد، آن روح پيش اوست و هرگاه گناه و تجاوز مى‌كند، آن روح از پيش او غايب مى‌شود.

پس آن [روح‌] با اوست. هرگاه وى نيكى كند، آن [روح‌] از شادى، خوشحالى مى‌كند؛ و هرگاه وى بدى كند، آن [روح‌] در كام زمين فرو مى‌رود. پس، اى بندگان خدا! با اصلاح خودتان، از نعمت‌هاى خدا مراقبت كنيد تا يقين شما افزوده گردد و به بهره نفيس و گرانبها برسيد. رحمت خدا بر كسى كه به نيكى تصميم بگيرد و آن را انجام دهد، يا بر بدى تصميم بگيرد؛ امّا از آن دست بكشد!

248 الفقه المنسوب للإمام الرضا عليه السلام‌: هرگاه بر جنازه مؤمنى نماز خواندى ...، تكبير سوم را كه گفتى، مى‌گويى: «خدايا! مرا و همه مردان و زنان باايمان را بيامرز .... تو پذيراى دعاها و سرپرست نعمت‌هايى، اى مهربان‌ترينِ مهربانان!».

ج- همنشينى با نيكان‌

249 امام على عليه السلام: هيچ چيز، بيش از همنشينى با نيكان، به نيكى نمى‌كشاند و از بدى نجات نمى‌بخشد.

250 امام على عليه السلام: همنشينى با نيكان، نيكى مى‌آورد، مثل باد كه چون بر بوى خوش بگذرد، با خود، بوى خوش مى‌آورد.

251 امام على عليه السلام: با نيكان، همنشين باش تا از آنان باشى و از بدان فاصله بگير تا از آنان جدا باشى.