حب دارد و محبّت واقعى ، هميشه با مبغضت همراه است . انسان به هر چيزى علاقه پيدا كند ، به طور طبيعى از ضدّ آن متنفّر مى گردد . انسان نمى تواند كسى را واقعا دوست داشته باشد و دشمن او را دشمن ندارد . بغض دشمنان ، در حقيقتْ يكى از روشن ترين دلايل واقعى بودن دوستىِ مدعيانِ محبّت است . از اين رو ، در نصوص اسلامى ، دشمنى براى خدا در كنار دوستى براى خدا ، مورد توجّه و تأكيد است . بار خدايا ! بر محمّد و دودمانش درود فرست و ما را اُنس گيرنده با خودت و گريزان از غير ، بهره مند از يادت و علاقه مند به ديدارت قرار ده ! بار خدايا ! بر محمّد و دودمانش درود فرست و در هنگامه غفلت ، با يادت آگاهم ساز و در فرصت ها ، به طاعت و بندگى مشغولم دار و راهى آسان به سوى دوستى ات فرا رويم بگشا و بدين گونه ، خير دنيا و آخرت را برايم كامل كن ! از ما بپذير ، اى تبديل كننده بدى ها به خوبى ها ! اى مهربان ترينِ مهربانان !