رسالة في أحوال أبي بصير سيد محمّد هاشم بن زين العابدين چهارسوقى اصفهانى(1318ق)

تحقيق : مهدى هوشمند

درآمد

آيت اللّه آقا سيد محمّد هاشم خوانسارى اصفهانى ، معروف به «چهار سوقى» يا «چار سوقى» آيتى عظيم از آيات باهره الهى بود كه در قوّه استنباط و تحقيق در درياى بى كران علوم ائمه اطهار عليهم السلام ، علوّ مقامش بر اهل فن ، پوشيده نيست و كتب و رسائل متعدّدِ باقى مانده از وى ، بهترين شاهد بر صدق اين مدّعاست . او در بيست و شش سالگى از استاد بزرگى چون مرحوم آية اللّه آقا ميرسيد حسن مدرّس (م 1273 ق) ، گواهى اجتهاد گرفت و در چهل سال پايانى عمر خويش ، مرجع تقليد شيعيان بود . او در عصر خود ، گوى سبقت از كافّه علما در ربود و خصوصا در اصفهان ، فُضلاى بسيارى در محضرش به كسب علم و دانش مى پرداختند و از افكار دقيق و استدلال هاى عميقش بهره مى جستند . بسيارى از آنان ، از محضر پُر فيض تربيت و تدريس اين محقّق بى نظير ، به درجات عالى رسيدند و هر كدام در نوع خود ، استادى كم نظير گرديدند .