شكوهمند و از جمله با تعبيرهايى چون «به خدا سوگند، او از آغاز تا انجام، بر حق است» و «او بهترين فرد در ميان درگذشتگان و بازماندگان پس از پيامبرتان است»، ستود و براى على عليه السلام بيعت گرفت و با وى بيعت كرد و به فرزندانش وصيّت كرد كه هم‌گامى با على عليه السلام را فرو نگذارند. او در اين وصيّت، سفارش كرد كه: «به خدا سوگند، او (على عليه السلام) بر حق است و مخالفانش بر باطل‌اند». او سپس هفت و يا چهل روز پس از اين، زندگانى را بدرود گفت.

3/ 13

حنظله غَسيلُ الملائكه‌

حنظله فرزند ابو عامر، مردى از قبيله خزرج بود. او در شامى كه صبح آن جنگ احُد رُخ داد، با دختر عبد اللّه بن ابى سلول، ازدواج كرد و در همان شب، عروسى نمود. وى پيش از زفاف، از پيامبر صلى الله عليه و آله اجازه خواست شب را نزد همسرش بماند. پس، اين آيه نازل شد:

«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذا كانُوا مَعَهُ عَلى‌ أَمْرٍ جامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ؛[1] همانا مؤمنان، كسانى‌اند كه به خدا و پيامبرش گرويده‌اند، و هنگامى كه با او بر سر كارى اجتماع كردند، تا از وى كسب اجازه نكنند، نمى‌روند. در حقيقت، كسانى كه از تو كسب اجازه مى‌كنند، آنان‌اند كه به خدا و پيامبرش ايمان دارند. پس چون براى برخى از كارهايشان از تو اجازه خواستند، به هر كس از آنان كه خواستى، اجازه ده».

پيامبر صلى الله عليه و آله نيز اجازه داد ... صبح آن روز، حنظله، با حالت جنابت در نبرد حاضر شد. هنگام رفتن به نبرد، همسر حنظله، چهار نفر از انصار را فرا خواند و در حضور

[1] نور: آيه 62.