1/ 1 5

دعاى بسيار

قرآن‌

«به راستى كه ابراهيم، «اوّاه (بسيار آه كشنده به ياد خدا)» و بردبار بود».

«به راستى كه ابراهيم، بردبار، «اوّاه (بسيار آه كشنده به ياد خدا)» و انابه كننده بود».

حديث‌

511. امام باقر عليه السلام درباره تفسير كلمه «اوّاه»: «به راستى كه ابراهيم، اوّاه و بردبار بود»: يعنى بسيار دعا كننده بود.

512. امام صادق عليه السلام درباره تفسير كلمه «اوّاه»: «به راستى كه ابراهيم، بردبار، اوّاه و انابه كننده بود»: يعنى بسيار دعا كننده بود.

513. امام باقر عليه السلام: روزى ابراهيم عليه السلام براى عبرت گرفتن به سياحت در شهرها پرداخت. از سرزمينى گذشت و مردى را ديد كه ايستاده است و نماز مى‌گزارد، صدايش را به آسمان بلند كرده و لباسش از موست.

ابراهيم عليه السلام، نزد او ايستاد و از او شگفت‌زده شد و منتظر فراغت وى از عبادت شد. چون نمازش طولانى شد، ابراهيم عليه السلام با دست، تكانَش داد و گفت: « [نماز خود را] كوتاه كن كه مرا خواسته‌اى است».

مرد، [نمازش را] كوتاه كرد. ابراهيم عليه السلام نشست و به وى گفت: «براى چه كسى نماز مى‌خوانى».

گفت: براى خداى ابراهيم.

گفت: «خداى ابراهيم كيست؟».

گفت: آن كه تو و مرا آفريد.

سپس ابراهيم عليه السلام به وى گفت: «از روش عبادت تو خوشم آمده است و من دوست مى‌دارم با تو در راه خداى عز و جل برادرى كنم. اگر خواستم تو را زيارت و ملاقات كنم، خانه‌ات كجاست؟».