آنجا مشغول شد و در سال 1347 بازنشسته شد. سرانجام سيدجلال الدين ارموى در بامداد شنبه پنجم آبان ماه 1358ش بدرود حيات گفت و در جوار آرامگاه ابوالفتوح رازى به خاك سپرده شد.

نگاهى به زندگى علمى محدث ارموى

بى شك علاقه وافر محدث ارموى به آموختن و تدريس و نيز آشنايى و ارتباط وى با علماى مختلف ، در شكوفايى علمى او نقش بسزايى داشته است. از جمله اين ارتباط ها مى توان به اقامت هاى مكرر علامه شيخ آقا بزرگ تهرانى در سفرهاى مختلف خود به تهران در منزل ايشان نام برد كه در اين زمينه مؤثر بوده است. او در زمينه تحصيل و كسب معارف تلاش وافرى داشت ، به نحوى كه كلاس هاى دبيرستان و دانشگاه را با هم گذراند و در اكثر آنها حائز رتبه اول گرديد، و در سال 1342ش در رشته علوم منقول از دانشكده الهيات تهران مدرك دكترى دريافت كرد. او عاشق علم بود و دقتش در تصحيح متون چنان بود كه گاه هفته ها بر سر يك مشكل يا لغت تحقيق مى كرد ، به طورى كه همه اطرافيانش را خسته مى كرد ولى خسته نمى شد. استاد محدث ارموى اجازات علمى متعددى از اساتيد مختلف كسب كرده بود، از جمله اجازه وى از شيخ آقا بزرگ تهرانى و نيز اجازه اى از محمدعلى معزى دزفولى. نتيجه عمر پر بركت هفتاد و پنج ساله ايشان تصحيح و تأليف يك سلسله كتاب در زمينه هاى مختلف است، از جمله در موضوعات : تفسير متون حديث، رجال و تراجم، اخلاق و عرفان، تاريخ، ادبيات و ... . [1]

آثار محدث ارموى

از محدث ارموى حدود 45 اثر در زمينه تصحيح و تأليف به يادگار مانده است كه ابتدا فهرست كاملى از آن را نام مى بريم، سپس به معرفى چند اثر از آنها خواهيم پرداخت.