1/ 2 دژِ الهى‌

34. التوحيد به نقل از اسحاق بن راهويِه: هنگامى كه امام رضا عليه السلام سفرش را به نيشابور به پايان رساند و عازم رفتن به سوى مأمون شد، راويان حديث، در اطراف ايشان حلقه زدند و به ايشان گفتند: اى پسر پيامبر خدا! از پيش ما مى‌روى و براى ما حديثى نمى‌گويى تا از تو استفاده كنيم؟

امام عليه السلام در حالى كه در كجاوه نشسته بود، سرش را بيرون آورد و فرمود: «از پدرم موسى بن جعفر عليه السلام شنيدم كه گفت از پدرش جعفر بن محمّد عليه السلام و او از پدرش محمّد بن على عليه السلام و او از پدرش على بن حسين عليه السلام و او از پدرش حسين بن على عليه السلام و او از پدرش امير مؤمنان على عليه السلام و او از پيامبر خدا و او از جبرئيل عليه السلام و او از خداوند عز و جل شنيده كه فرموده است:" لا اله الّا اللّه، دژِ من است. هر كس به دژِ من درآيد، از عذاب من، در امان خواهد بود"».

چون مَركب به راه افتاد، امام رضا عليه السلام ما را ندا داد و فرمود: «با شرطهاى آن، و من، از شرطهاى آن هستم».

1/ 3 فلسفه آفرينش‌

35. علل الشرائع‌ به نقل از سلمة بن عطا، از امام صادق عليه السلام: امام حسين عليه السلام بر يارانش درآمد و فرمود: «اى مردم! خداوند بزرگِ بِشْكوه، بندگانش را نيافريده، جز براى آن كه او را بشناسند و چون او را شناختند، عبادتش كنند و چون عبادتش كردند، با عبادت او، از عبادت جز او، بى‌نياز شوند».

پس مردى گفت: اى فرزند پيامبر خدا، پدر و مادرم فداى تو! معرفت خدا يعنى چه؟

فرمود: «شناخت مردم هر عصر نسبت به امامى كه اطاعتش بر آنان واجب است».[1]

[1] يعنى لازمه معرفت و ايمان حقيقى خداوند متعال، شناخت امام هر عصر است.