426. الطبقات الكبرى: چون امام حسين عليه السلام شبِ روزى را كه در آن شهيد شد، به صبح رساند، گفت: «خداوندا! تو تكيه‌گاه من در هر سختى و اميد من در هر گرفتارى هستى. تو مورد اعتماد منى، در هر چه بر من درآيد و تويى ولى هر نعمت و صاحب هر نيكى».

ب دعايى كه به فرزندش آموخت‌

427. الدعوات‌ از امام زين العابدين عليه السلام: پدرم [امام حسين عليه السلام‌] در روزى كه كشته شد و خون‌ها به جوش آمده بود، مرا در آغوش گرفت و فرمود: «پسر عزيزم! دعايى را كه مادرم به من آموخت و او از پيامبر صلى الله عليه و آله و ايشان از جبرئيل عليه السلام فرا گرفته بود، از من به خاطر بسپار كه براى نياز و همّ و غم و پيشامد و امورِ سهمگين و سخت، به كار مى‌آيد».

سپس و چنين گفت: «به حقّ" يس" و" قرآن حكيم" و به حقّ" طه" و" قرآن عظيم". اى كه بر نيازهاى خواهندگان، توانايى و آنچه را در درون‌هاست، مى‌دانى! اى گشاينده سختى گرفتاران، اى گشايشگرِ اندوه غم‌زدگان، اى رحمتگر بر پير سال‌خورده، اى روزى‌رسان كودكِ خُرد، اى كه به پرده برگرفتن، نياز ندارد! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست و برايم اين گونه و آن گونه كن».