10/ 18 تسبيح امام در روز پنجم هر ماه‌

413. الدعوات: تسبيح امام حسين عليه السلام در روز پنجم [از هر ماه‌]، چنين بود: «منزّه است خداى بلند مرتبه والا. منزّه است خداى بزرگ و بزرگ‌تر. منزّه است كسى كه چنين است و جز او، اين چنين نيست و كسى توانايىِ او را ندارد. منزّه است كسى كه آغازش دانشى وصف‌ناشدنى است و پايانش دانشى پايان‌ناپذير. منزّه است كسى كه با خدايى‌اش، بر مردمان، برترى يافته است؛ نه چشمى او را درمى‌يابد و نه خِردى او را شبيه‌سازى مى‌كند و نه خيالى او را به تصوير مى‌كشد و نه زبانى او را به نهايت وصفى كه دارد، توصيف مى‌كند. منزّه است كسى كه برتر از [جا گرفتن در] فضاست. منزّه است كسى كه مرگ را بر بندگان، مقدّر كرد. منزّه است فرمان‌رواىِ مقتدر. منزّه است فرمان‌رواىِ بسيار پاك. منزّه است ماندگارِ جاويد».

10/ 19 دعاى امام در رغبت به آخرت‌

414. كشف الغُمّة به نقل از راشد بن ابى روح انصارى: از دعاى امام حسين عليه السلام اين‌

بود: «خدايا! رغبت به آخرت را روزى‌ام كن تا صدق آن را با بى‌رغبتى به دنيايم بدانم. خدايا! بصيرت در كار آخرت را روزى‌ام گردان تا از سرِ شوق، در پىِ نيكى‌ها باشم و از سرِ بيم از زشتى‌ها بگريزم، اى پروردگار من!».