ه آيه‌ «وَ شاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ»

27. المعجم الأوسط به نقل از زيد بن اسلم، از امام حسين عليه السلام، درباره سخن خداى متعال: «وَ شاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ»: شاهد، همان جدّم پيامبر خداست و مشهود، روز قيامت».

سپس اين آيه را تلاوت كرد: « «ما تو را شاهد و بشارت دهنده و هشدار دهنده فرستاديم»».

سپس تلاوت كرد: « «آن روزى است كه مردم براى آن گِرد مى‌آيند و آن، روز مشهود است»».

2/ 13 فضيلت حاملان حديث‌

28. عيون أخبار الرضا عليه السلام‌ به سندش، از امام حسين، از امام على عليهما السلام: پيامبر خدا فرمود: «هر كسى از امّتم كه چهل حديث سودمند براى امّت حفظ كند، خداوند، روز قيامت، او را دين‌شناس و دانشمند برمى‌انگيزد».

29. الخصال‌ به سندش، از امام حسين عليه السلام: پيامبر خدا، به امير مؤمنان على عليه السلام سفارش كرد و از جمله فرمود: «اى على! هر كس از امّتم كه چهل حديث را براى خدا و سراى آخرت حفظ كند، خداوند، روز قيامت، او را با پيامبران، صدّيقان (راستان) و شهيدان و شايستگان كه بهترين همراهان‌اند، محشور مى‌كند».

على عليه السلام گفت: اى پيامبر خدا! به من بگو اين احاديث چه هستند؟

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «اين كه به خداى يگانه بى‌انباز، ايمان بياورى و تنها او، نه كس ديگرى را بپرستى و نماز را با وضويى كامل و در وقت خود و بدون تأخير، به جا آورى كه در تأخير آن و [بيرون وقت خواندن‌] بدون علّت، موجب خشم خداى عز و جل است، زكات را بپردازى و ماه رمضان را روزه بگيرى و چون مالى داشتى و مستطيع بودى، حج بگزارى.

پدر و مادرت را نافرمانى نكنى، مال يتيم را به ستم نخورى، ربا نخورى و شراب و هيچ يك از نوشيدنى‌هاى مست‌كننده را ننوشى، زنا و لواط و سخن‌چينى نكنى و به خدا، سوگندِ دروغ مخورى، دزدى مكنى، گواهى دروغ براى هيچ كس، نزديك يا دور، ندَهى و حق را از هر كس كه آن را آورد، كوچك باشد يا بزرگ، بپذيرى و به ستمكار، تكيه مكنى، هر چند دوست صميمى و نزديك باشد، و به هوسَت عمل نكنى و به زن عفيف، تهمت نزنى و ريا نكنى كه كمترين ريا، شرك به خداى عز و جل است.

افراد كوتاه و بلند را به زبان عيب، كوتاه و بلند نخوانى و هيچ يك از آفريدگان خدا را مسخره نكنى و بر بلا و مصيبت، شكيب ورزى و خداوند را براى نعمت‌هايى كه به تو داده، سپاس بگزارى و خود را از كيفر خدا بر گناهى كه مى‌كنى، ايمن مپندارى و از رحمت خدا، نااميد نشوى و از گناهانت به سوى خداى عز و جل بازگردى كه بازگردنده از گناهانش، مانند كسى است كه گناهى ندارد و در كنار استغفار، بر گناهانت اصرار نورزى كه همچون ريشخند كنندگان خدا و آيات الهى و پيامبرانش مى‌شوى.

و اين را بدانى كه آنچه به تو رسيده، حتما و بدون خطا رسيده است و آنچه [به ظاهر] خطا نموده، نبايد به تو مى‌رسيده است و با رضايت آفريده، نارضايىِ آفريدگار را به دست نياورى و دنيا را بر آخرت، مقدّم ندارى، كه دنيا، فانى و آخرت، باقى است و بر برادرانت از آنچه در توان دارى، بخل نورزى و درونت، مانند برونت باشد، نه اين كه ظاهرت، زيبا و باطنت، زشت باشد، كه اگر چنين‌

كنى، از منافقان خواهى بود.

و اين كه دروغ نگويى و با دروغ‌گويان، درنياميزى و چون سخن حقّى شنيدى، خشم مگيرى و خود، خانواده، فرزندان و همسايگانت را به اندازه توانت، ادب بياموزى و به علمت عمل كنى و با هيچ يك از خلق خدا، جز به حق، رفتار نكنى و در برابر نزديك و دور، نرم باشى، نه زورگو و سرسخت، و تسبيح و تهليل و دعا را فراوان بگويى و بسيار به ياد مرگ و پس از آن، از قيامت تا بهشت و دوزخ باشى، و فراوان قرآن بخوانى و به آن، عمل كنى.

و نيكى به مردان و زنان مؤمن و گراميداشت آنان را غنيمت بدانى و بنگر هر چه را براى خود نمى‌پسندى، با هيچ يك از مؤمنان مكنى و از كار خير، ملول مشوى و سربارِ هيچ كس مباشى و چون به كسى نعمتى بخشيدى، بر او منّت مگذارى و دنيا نزد تو، زندانى باشد كه از آن به سوى بهشت مى‌روى.

اين، چهل حديث است كه هر كس از امّتم بر آن پايدارى ورزد و آنها را حفظ كند، به رحمت الهى وارد بهشت مى‌شود و پس از پيامبران و اوصيا، با فضيلت‌ترين و محبوب‌ترين مردم در نزد خداى عز و جل است و خدا، او را روز قيامت با پيامبران، صدّيقان (راستان)، شهيدان و شايستگان كه بهترين همراهان‌اند، محشور مى‌كند».