9/ 2 فضيلت خواندن‌بسم اللّه‌

387. الأمالى، صدوق‌ به سندش، از امام حسين، از امام حسن عليهما السلام: اميرمؤمنان فرمود: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»، آيه‌اى از سوره آغازينِ قرآن (حمد) است و آن، هفت آيه است كه كامل‌كننده‌اش‌ «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» است.

شنيدم كه پيامبر خدا مى‌گويد: خداوند عز و جل به من فرمود: «اى محمّد! «به تو سبع المثانى (سوره حمد) و قرآن بزرگ راى عطا كرديم». امتنان بر من به دادن فاتحة الكتاب را در برابر همه قرآن بزرگ، قرار داده است. فاتحة الكتاب، شريف‌ترين چيز در ميان گنجينه‌هاى عرش است و خداوند، محمّد صلى الله عليه و آله را بدان، ويژه و بزرگ داشته و هيچ يك از پيامبرانش بجز سليمان عليه السلام را با او در اين ويژگى، شريك نكرده است. به سليمان‌ «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» را از آن [و نه همه را] عطا كرد. مگر نمى‌بينى كه از بِلقيس چنين حكايت مى‌كند: «نامه‌اى ارجمند براى من آمده است و آن از سليمان است و [مضمون‌] آن، چنين است: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ»؟

هان! هر كس آن را بخواند در حالى كه به دوستى محمّد و خاندان پاكش معتقد و مطيع فرمان آن دو (قرآن و محمّد و خاندانش) و مؤمن به ظاهر و باطنشان باشد، خداى عز و جل در برابر هر كلمه‌اش به او يك حسنه مى‌دهد كه هر كدام، از دنيا و همه آنچه از اموال و دارايى‌هاى گوناگون در آن هست، برتر است و هر كس به قرائت‌كننده آن گوش بسپارد، به اندازه يكْ‌سومِ پاداش قارى را دارد. پس بايد هر يك از شما از اين خير در دست رستان بسيار برگيرد كه آن، غنيمت است، و مباد كه فرصتش برود و حسرتش بر جان‌هايتان بنشيند!».