5/ 3 آنچه بر مُحرم، حرام است‌

363. دعائم الإسلام‌ از امام حسين عليه السلام: مُحرم، از صيد كردن، آميزش جنسى، بوى خوش، پوشيدن جامه دوخته و چيدن مو و ناخن منع شده است و اگر پس از احرام و پيش از وقوف در عرفه، به عمد جماع كند، حجّش را باطل ساخته و بايد قربانى‌اى كه آورده، ذبح كند و سال بعد نيز حج بگزارد.

زن هم اگر مُحرم بود و با مردش همراهى كرد، چنين حكمى دارد؛ امّا اگر مرد، زن را به زور وادار به آميزش كرد و يا در حال خواب نزدش آمد و يا زن، مُحرم نبود، چيزى بر او نيست».

5/ 4 عمره در ماه‌هاى حج‌

364. الكافى‌ به نقل از ابراهيم بن عمر يمانى: از امام صادق عليه السلام پرسيدند: مردى در ماه‌هاى حج (شوال، ذى‌قعده و ذى‌حجّه) به عمره آمد و سپس به شهر خود باز گشت.

فرمود: «اشكال ندارد و اگر در همان سال حج بگزارد كه حجّ افراد (بدون عمره) مى‌شود، قربانى لازم ندارد؛ چه، حسين بن على عليه السلام يك روز پيش از تَرويه‌[1] از مكّه به سوى عراق بيرون آمد، در حالى كه براى عمره به مكّه آمده بود».

365. الكافى‌ به نقل از معاوية بن عمّار: به امام صادق عليه السلام گفتم: چگونه ميان [عمره‌] تمتّع و مفرده فرق بگذارم؟

فرمود: «عمره تمتّع به حج مرتبط است [و عمره‌گزار تا زمان حج بايد در مكّه بماند]؛ ولى عمره مفرده چون تمام شد، عمره‌گزار مى‌تواند به هر كجا برود و حسين بن على عليه السلام در ذى‌حجّه، عمره گزارد و سپس، روز تَرويه به سوى عراق رفت، در حالى كه مردم به سوى مِنا مى‌رفتند و عمره [ى مفرده‌] در ذى‌حجّه (ماه حج) براى كسى كه اراده حج ندارد، اشكالى ندارد».

[1] تَروِيَه، روز هشتم ذى‌حجّه است و حاجيان در آن روز، آب و توشه خود را براى ماندن در مِنا و عرفات برمى‌دارند.