2/ 4 اذان گفتن در گوش بدخو

335. الفردوس‌ از امام حسين عليه السلام: پيامبر خدا فرمود: «هر كس بدخو شد، انسان باشد يا حيوان، در گوش‌هايش اذان بگوييد».

2/ 5 اذان گفتن براى كاستن از سردى هوا

336. تاريخ بغداد به نقل از بشر بن غالب اسدى: گروهى از مردم انطاكيه‌[1] بر امام حسين عليه السلام درآمدند. ايشان از وضعيت شهر و رفتار فرمان‌روايشان پرسيد. آنان از آنجا به نيكى ياد كردند، جز آن كه از سرما گِلِه نمودند.

امام حسين عليه السلام فرمود: «پدرم، از جدّم پيامبر خدا حديث كرد كه فرمود:" هر شهرى كه براى نماز، بسيار اذان بگويد، سرمايش مى‌رود (/ از سرمايش كاسته مى‌شود)"».[2]

[1] انطاكيه، شهرى بزرگ در غرب تركيه و از نقاط مرزى روم قديم است كه صدها كيلومتر با مدينه فاصله دارد.

[2] جالب توجّه است كه امام عليه السلام اين گونه به مسائل اجتماعى و سياسى جهان اسلام توجّه داشته و حتّى از نقاطى مانند انطاكيه كه با مراكز مهم جهان اسلام فاصله داشته، پرس و جو كرده است.

امّا درباره راه‌حلّى كه امام عليه السلام ارائه داده، مى‌توان گفت كه منظور، سرماى زيان‌آور و آزاردهنده بوده است كه بى‌شك و بر طبق ادلّه قرآنى و روايى، همان گونه كه اطاعت الهى در جلب نعمت و رحمت الهى مؤثّر است، در رفع چنين تنگناهايى نيز مؤثّر است كه اذان هم مى‌تواند از اين گونه طاعت‌ها به شمار آيد و اثربخش باشد. خداوند مى‌فرمايد« و اگر ساكنان آبادى‌ها ايمان مى‌آوردند و تقوا مى‌ورزيدند، بركات را از آسمان و زمين بر آنان مى‌گشوديم»( اعراف: آيه 96).