7/ 3 ويژگى معاويه‌

241. كنز الفوائد: هنگامى كه سخن نافع بن جُبَير به او (امام حسين عليه السلام) رسيد كه درباره معاويه و سخن گفتنش گفته بود: بردبارى، او را به سكوت و علم، وى را به سخن گفتن وا مى‌دارد؛ امام عليه السلام فرمود: «بلكه سرمستى، او را به سخن مى‌آورد و درماندگى، او را به سكوت مى‌كشانَد».

242. شرح الأخبار به نقل از بُشر بن غالب: من نزد امام حسين عليه السلام نشسته بودم كه مردى آمد و گفت: اى ابا عبد اللّه! شنيدم كه مردى به خاطر مرگ معاوية بن ابى سفيان مى‌گِريد.

امام حسين عليه السلام فرمود: «خداوند، به اشكش پايان ندهد و در غمش، گشايش حاصل نگردد و اندوهش برطرف نشود و حزنش آرام نگيرد! آيا پس از او كسى را بدتر از وى مى‌بينى؟! [گريه كننده‌] خير نبيند! به خدا سوگند، از پشيمانان خواهد شد».

243. عيون الأخبار: معاويه گفت: سزا نيست كه هاشمى، بخشنده نباشد و امَوى، بردبار نباشد و زبيرى، شجاع و مخزومى، متكبّر نباشد.

اين سخن به امام حسين عليه السلام رسيد. فرمود: «خدا او را بكشد! مى‌خواهد كه بنى هاشم، آن قدر ببخشند كه هر چه دارند، از دست بدهند و بنى اميّه، بردبارى كنند و محبوبِ مردم شوند و خاندان زبير، شجاعت ورزند و از ميان بروند و

مخزوميان، تكبّر كنند و منفورِ مردم شوند».