فصل هفتم: رويارويى امام حسين با معاويه‌

7/ 1 خوددارى امام از شكستن بيعت با معاويه‌

235. الإرشاد: چون امام حسن عليه السلام درگذشت، شيعيان در عراق به جنبش درآمدند و براى خلع معاويه و بيعت با امام حسين عليه السلام به او نامه نوشتند. امام عليه السلام خوددارى ورزيد و يادآور شد كه ميان او و معاويه، پيمانى است كه شكستن آن، روا نيست تا آن كه مدّتش سپرى شود، و چون معاويه مُرد، در آن بازنگرى مى‌كند.

236. أنساب الأشراف‌ از امام حسين عليه السلام (در پاسخ به كسى كه او را به بيعت‌شكنى با معاويه فرا خواند): ما با او بيعت كرده‌ايم و راهى به آنچه تو مى‌گويى، نيست.

237. أنساب الأشراف‌ از امام حسين عليه السلام (خطاب به محمّد بن بشر هَمْدانى و سفيان بن ليلى هَمْدانى): تا هنگامى كه اين مرد (معاويه) زنده است، همه شما بايد در خانه خود بنشينيد و اگر هلاك شد و شما زنده بوديد، اميدواريم كه خدا براى ما نيك بگزيند و به راهمان درآورد و به خودمان وا ننهد كه «بى‌گمان، خداوند، با

تقواپيشگان و كسانى است كه نيكوكارند».