نكته‌

احاديث رسيده از امام حسين عليه السلام درباره امامت اميرمؤمنان و فضيلت‌هاى ايشان، فراوان است و چون آنها را در دانش‌نامه اميرالمؤمنين عليه السلام آورده‌ايم، از تكرار آنها خوددارى مى‌كنيم.

5/ 7 امامت امام حسن براى امام حسين‌

202. رجال الكشّى‌ از فُضَيل (غلام محمّد بن راشد)، از امام صادق عليه السلام: معاويه به امام حسن عليه السلام نوشت: تو و حسين و ياران على، نزد ما بياييد.

قيس بن سعد بن عباده انصارى هم با آنان روانه شد و به شام درآمدند و معاويه، اجازه ورود به ايشان داد و سخنرانانى هم براى [مقابله با] آنان، آماده نمود.

معاويه گفت: اى حسن! برخيز و بيعت كن.

پس برخاست و بيعت كرد. سپس به حسين عليه السلام گفت: برخيز و بيعت كن.

پس برخاست و بيعت كرد. سپس به قيس گفت: اى قيس! برخيز و بيعت كن.

قيس به حسين عليه السلام نگريست و منتظرِ فرمان او شد.

حسين عليه السلام فرمود: «اى قيس! او (يعنى حسن عليه السلام)، امامِ من است».

5/ 8 پدر نُه امام‌

203. كفاية الأثر به نقل از عبيد اللّه بن عبد اللّه بن عُتبه: نزد امام حسين عليه السلام بودم كه فرزندش على اصغر (امام زين العابدين عليه السلام) وارد شد. امام حسين عليه السلام او را صدا زد

و سخت در آغوشش گرفت و ميان پيشانى او را بوسيد و سپس فرمود: «پدرم فدايت! چه قدر بويت خوش و خويَت زيباست!».

از اين ماجرا، چيزى به دلم افتاد و گفت: پدر و مادرم فدايت، اى فرزند پيامبر خدا! پناه بر خدا، اگر حادثه‌اى براى شما اتّفاق بيفتد، به سوى كه برويم؟

فرمود: «به سوى اين فرزندم، على، كه امام است و پدرِ امامان».