5/ 7 آمرزش خواهى‌

97. إرشاد القلوب: در سفارش لقمان به پسرش است كه گفت: «اى پسرم! ... هرگاه مرتكب گناه شدى، بلافاصله به دنبالش آمرزش بخواه و پشيمان بشو و تصميم بگير كه ديگر بازگشت به مثل آن را رها كنى».

98. الاختصاص‌ به نقل از اوزاعى، درباره آنچه لقمان عليه السلام به پسرش گفت: اى پسرم! چنين نيست كه هر كه گفت: « [خدايا] مرا بيامرز!»، آمرزيده شود؛ زيرا آمرزيده نشود، مگر كسى كه به طاعت پروردگارش عمل كند.

99. حُسن الظّنّ باللّه‌ به نقل از معتمر بن سليمان، از پدرش: لقمان به پسرش گفت: اى پسرم! زبانت را به [ذكرِ] «خدايا! مرا بيامرز» عادت بده؛ زيرا خدا را لحظاتى است كه سائل را در آن، دست خالى باز نمى‌گرداند».

100. تنبيه الخواطر در آنچه لقمان عليه السلام به پسرش گفت: اى پسرم! توبه را به تأخير نينداز؛ زيرا مرگ، ناگهان از راه مى‌رسد.

5/ 8 ترس و اميد

101. امام صادق عليه السلام‌ وقتى به ايشان گفته شد: در وصيت لقمان چه بود؟: در آن، شگفتى‌هاى فراوانى بود و عجيب‌تر از همه، اين است كه به پسرش گفت: «از خدا چنان بترس كه [گويى‌] حتّى اگر با همه خوبى‌هاى انس و جن به پيشگاهش برسى، عذابت مى‌كند و چنان به خدا اميدوار باش كه [گويى‌] حتّى اگر با همه بدى‌هاى انس و جن به پيشگاهش برسى، به تو رحم مى‌كند».