اسم الکتاب : حكمت نامه لقمان المؤلف : محمدی ریشهری، محمد الجزء : 1 صفحة : 23
پيشه
درباره شغل لقمان نيز گزارشهاى گوناگونى وجود دارد. خيّاطى، نجّارى، چوپانى، و هيزمكشى، پيشههايى هستند كه در نقلهاى مختلف به لقمان، نسبت داده شدهاند. بعضى نيز وى را «نجّاد» معرّفى كردهاند، يعنى كسى كه فرش و بستر و بالش مىدوزد؛ امّا هيچ يك از اين گزارشها سند محكمى ندارند.
در برخى گزارشها ذكر شده كه لقمان، در جامعه بنى اسرائيل، قضاوت مىكرده است؛[1] ليكن اين گونه گزارشها برخلاف رواياتى است كه عدم قبول قضاوت را مبدأ حكمت لقمان مىدانند.[2]
همچنين به عقيده برخى از پژوهشگران، اسناد معتبرى وجود دارند كه نشان مىدهند لقمان، علاوه بر حكمت، داراى دانش پزشكى و فنّ بيمارىشناسى و معالجه بيماران نيز بوده است.
نقش انگشتر
غزالى در إحياء العلوم نقل كرده است كه در انگشتر لقمان، اين جمله منقوش بوده است:
السَّترُ لِما عايَنتَ أحسَنُ مِن إذاعَةِ ما ظَنَنتَ.[3]
پوشاندن آنچه ديدى بهتر است از افشاى آنچه گمان دارى.
[1] جامع البيان: ج 11 ص 67، الدرّ المنثور: ج 6 ص 510.