243. إصلاح المال‌ به نقل از كعب: لقمان به پسرش گفت: «پسرم! هرگاه فقير شدى، تنها به درگاه پروردگار عز و جل آه و ناله كن و او را بخوان و به سوى او تضرّع نما و از فضل او و خزانه‌هاى او درخواست كن؛ زيرا غير خدا، هيچ كس مالك خزانه‌هاى خدا نيست».

244. إحياء علوم الدين: لقمان به پسرش گفت: «پسرم! آبروى خود را با درخواست كردن، نَبَر و خشمت را با فرياد، شفا نَدِه و قدر و اندازه خود را بشناس تا زندگى‌ات سودمند باشد».

245. الأمل و المأمول، جاحظ: لقمان به پسرش گفت: «تو را به تقواى الهى سفارش مى‌كنم؛ زيرا تقوا سرآمد هر چيزى است. آنچه مى‌گويم، از من داشته باش: بدان كه جز كسى كه از تو مى‌ترسد يا اميدى به تو دارد، ديگرى پا به آستانه تو نمى‌گذارد. از اين رو، پيش از درخواست [وى‌]، به بخشش آغاز كن؛ چرا كه هرگاه او را به درخواستْ وادار كنى، بيش از آنچه از دارايى‌ات به او مى‌دهى، آبرو و سربلندى‌اش را از او مى‌گيرى».

7/ 11 ادبِ دنيا جويى‌

246. امام كاظم عليه السلام: لقمان همواره به پسرش مى‌گفت: «... پسرم! از دنيا به اندازه كفايت (نياز) برگير و آن‌چنان در دنيا فرو نرو كه به آخرتت زيان رسانَد، و چنان هم رهايش نكن كه سربار مردم گردى».

247. فيض القدير: لقمان به پسرش گفت: «از دنيا به اندازه كفايتت بر گير و زيادىِ درآمدت را براى آخرتت انفاق كن، و آن چنان در آن فرو نرو كه به آخرتت زيان رسانَد و آن چنان هم رهايش نكن كه سربار مردم و سوار بر گُرده مردان گردى».