ب سپر بلا كردنِ خود و خانواده‌اش‌

168. امام على عليه السلام‌ در نامه خود به معاويه: هرگاه جنگ، بالا مى‌گرفت و مردم از ترس، واپس مى‌رفتند، پيامبر صلى الله عليه و آله اعضاى خاندانش را پيش مى‌انداخت و به وسيله آنها، ياران خود را از سوزش شمشيرها و نيزه‌ها حفظ مى‌كرد. از همين رو بود كه عبيدة بن حارث، در جنگ بدر كشته شد و حمزه، در جنگ احد و جعفر، در جنگ موته.

ج مقدّم داشتن مردم بر خود و خانواده‌اش‌

169. امام باقر عليه السلام‌ به محمّد بن مسلم: اى محمّد! آيا فكر مى‌كنى پيامبر خدا، از زمانى كه خداوند او را برانگيخت، تا وقتى كه جانش را گرفت، سه روز پياپى از نان گندم سير خورد؟! نه، به خدا قسم! وى از زمانى كه خداوند او را برانگيخت، تا وقتى كه جانش را گرفت، هيچ گاه، سه روزِ پياپى از نان گندم سير نخورد.

هان! من نمى‌گويم كه چيزى پيدا نمى‌كرد [تا بخورد]. او گاهى به يك نفر، صد شتر جايزه مى‌داد. پس اگر مى‌خواست بخورد، مى‌توانست.

170. سنن الترمذى‌ به نقل از ابن عبّاس: پيامبر صلى الله عليه و آله شب‌هاى پياپى، با خانواده‌اش گرسنه مى‌خوابيد و شامى براى خوردن نمى‌يافتند. نان آنها، بيشتر جو بود.

171. الطبقات الكبرى‌ به نقل از ابن عبّاس: به خدا قسم، چه شب‌ها بر خاندان‌

محمّد صلى الله عليه و آله مى‌گذشت كه شامى براى خوردن نمى‌يافتند.