165. بحار الأنوار: مصعب، بر اسعد بن زُراره وارد شد و هر روز، از خانه بيرون مى‌رفت و در اطراف مجالس خزرجيان مى‌چرخيد و آنان را به اسلام فرا مى‌خواند و جوانان، دعوت او را اجابت مى‌كردند.

جوانى بيست و يك ساله، نخستين فرماندار مكّه‌

166. پس از فتح مكّه، طولى نكشيد كه جنگ حُنين پيش آمد و به ناچار، پيامبر خدا و سربازانش بايد از مكّه خارج شده، به سوى جبهه جنگ مى‌رفتند. بنا بر اين، براى اداره امور آن شهر كه به تازگى از دست مشركان خارج شده بود، بايد فرماندار لايق و باتدبيرى تعيين مى‌شد كه به امور شهر مكّه كه مركز جزيرة العرب و مورد توجّه عموم قبايل و اقشار مختلف مردم بود رسيدگى كند و علاوه بر اين، از بى‌نظمى‌هايى كه ممكن است دشمنان به وجود آورند، جلوگيرى نمايد.

پيامبر خدا، در ميان همه ياران، جوان 21 ساله‌اى را به نام «عَتّاب بن اسيد»، براى اين مسئوليت بزرگ، برگزيد و براى وى، فرمان صادر كرد. در اين باره، آمده است:

پيامبر خدا، عَتّاب بن اسيد را در 21 سالگى به فرماندارى مكّه گماشت و دستور داد با مردم، نماز جماعت بخواند و او، نخستين فرماندهى است كه پس از فتح مكّه در آن‌جا، نماز جماعت به جاى آورد.

پيامبر خدا، پس از صدور فرمان حكومت مكّه براى عَتّاب، درباره اهمّيت‌

اين مسئوليت، خطاب به او فرمود:

اى عَتّاب! مى‌دانى تو را بر چه كسانى گماشتم؟ تو را بر مردمان [شهر] خداى عز و جل گماشتم، و اگر براى آنان بهتر از تو سراغ داشتم، او را بر ايشان مى‌گماشتم.

بديهى است كه انتصاب جوانى 21 ساله به فرماندارى مكّه، موجب رنجش خاطر و آزردگى بزرگان مكّه مى‌شد. پيامبر خدا، براى پيشگيرى از اعتراض آنان، در پايانِ نامه مفصّلى خطاب به مردم مكّه نوشت:

كسى در نافرمانى از او به كمى سنّش استدلال نكند؛ زيرا مسن‌تر، شايسته‌تر نيست، بلكه شايسته‌تر، بزرگ تر است.

عَتّاب بن اسيد، تا آخر عمر پيامبر اسلام، فرماندار مكّه بود و در طول دوران مأموريت، به خوبى از عهده اين مسئوليت بزرگ برآمد.