2/ 10 اتمام حجّت‌

قرآن‌

«پيامبرانى كه بشارتگر و هشداردهنده بودند، تا براى مردم، پس از [فرستادنِ‌] پيامبران، در مقابل خدا [بهانه و] حجّتى نباشد، و خدا توانا و حكيم است».

«و اگر نبود كه وقتى به [سزاى‌] پيش‌فرستِ دست‌هايشان، مصيبتى به ايشان برسد، بگويند: «پروردگارا! چرا پيام‌آورى به سوى ما نفرستادى تا از احكام تو پيروى كنيم و از مؤمنان باشيم؟» [، قطعاً در كيفر آنان شتاب مى‌كرديم‌]».

«و گفتند: «چرا از جانب پروردگارش معجزه‌اى براى ما نمى‌آورَد؟». آيا دليل روشنِ آنچه در صحيفه‌هاى پيشين است، براى آنان نيامده است؟!».

حديث‌

58. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: [خداوند،] فرستادگان را به سوى مردم فرستاد تا بر آفريدگانش،

حجّتِ رسا داشته باشد و فرستادگانش به سوى آنان، گواه بر ايشان باشند، و پيامبرانِ بشارتگر و بيم‌دهنده را در ميان مردم بر انگيخت تا اگر هلاك مى‌شوند، از روى دليل باشد و اگر به حيات [سعادتمندانه‌] دست مى‌يابند، آن هم از روى دليل باشد، و براى اين كه بندگان، آنچه را درباره پروردگارشان نمى‌دانستند، بدانند و ربوبيت او را كه منكرش بودند بشناسند و الوهيتش را كه براى آن شريك قائل بودند يگانه دانند.