سيّد اسد اللَّه بن محمّد باقر موسوى رشتى اصفهانى (م 1290 ق)

وى، از فقهاى بزرگ شيعه است كه در سال 1227 ق، در اصفهان به دنيا آمد و نزد پدرش حجّةالإسلام شَفتى و دانشمندان كربلا و نجف، از جمله سيّد ابراهيم بن محمّد باقر قزوينى و شيخ نوح بن قاسم جعفرى قرشى، بهره برد. سپس، ملازم شيخ محمّد حسن نجفى (صاحب جواهر) گرديد و نزد او به درجه اجتهاد، نايل آمد. پس از وفات پدرش، در سال 1260 ق، مرجع عالم شيعه در ايران گرديد. وى در نجف اشرف، مدفون است. سه اثر زير، از وى است:

- مناقب الأئمة عليهم السلام‌

- رجال‌

- شرح زيارت عاشوراء.[1]

محسن بن محمّد رفيع اصفهانى رشتى (م 1290 ق)

وى، فقيه، اصولى، واعظ و جامع علوم است كه به سال 1224 يا 1229 ق، در اصفهان به دنيا آمد. او نزد پدرش محمّد رفيع، سيّد ميرمحمّد شهشهانى، سيّد محمّد باقر حجّة الإسلام شَفتى، سيّد ابوتراب اصفهانى و شيخ عبد العلى ماسوله‌اى درس خواند. او از سال 1257 تا 1267 ق، در رشت و لاهيجان بود و سپس در قزوين ساكن گرديد. وى براى وعظ و ارشاد، بسيار مسافرت مى‌كرد و تأليفات بسيارى دارد كه تعدادى از آنها به حديث و ادعيه و رجال مربوط است، از جمله:

- الأربعون حديثاً

- أنيس الصالحين فى الأدعية

- أنيس العبّاد فى بعض الأوراد

[1]. روضات الجنّات، ج 2، ص 103؛ أعيان الشيعة، ج 3، ص 278؛ فوائد، ص 43؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 133؛ چهل سال تاريخ ايران، ص 188؛ معارف الرجال، ج 1، ص 94.