- زبدة الأعمال فى الأدعية و الآداب‌

- شرح الاستبصار

- وسيلة النجاة فى الأدعية و الأوراد

وى كتابى با عنوان بحر العلوم نيز دارد كه فارسى ملمّع و بدون ترتيب مانند كشكول است كه از فوايد هر علمى در آن آورده و هفت مجلّد است.[1]

ابو القاسم بن حسن (محمّد حسن) گيلانى (ميرزاى قمى) (م 1231 ق)

وى فقيه، مجتهد، اصولى پُر اطّلاع و ملقّب به «محقّق قمى» است و در سال 1150 ق، در جاپَلَق از توابع بروجرد به دنيا آمد. نزد پدرش و سيّد حسين بن جعفر خوانسارى (م 1191 ق) و وحيد بهبهانى درس خواند و از آنان و محمّد مهدى بن محمّد فتونى و محمّد باقر بن محمّد باقر هزار جريبى روايت مى‌كند.

وى، سرانجام در قم ساكن شد و به تدريس و تأليف و ارشاد، مشغول شد تا به مرجعيت رسيد، چنان كه در فصل اوّل گذشت. وى در مخالفت با صوفيه، شدّت بسيار به خرج مى‌داد. او شاگردان بسيارى تربيت كرد و كتاب هاى فراوان، تأليف نمود كه از آن جمله است:

- رسالة فى معرفة مشايخ الإجازة من الرواة

- شرح حديث «رأس الجالوت»

- شرح حديث «أمر ابليس أن يسجد لآدم»

- شرح حديث «أنا الطّين»

- شرح حديث «هل رأيت رجلًا»

- شرح جمله‌اى از «خطبة البيان»

- فتحيه (در بيان نكته‌اى در خطبه امام جواد عليه السلام).[2]

[1]. الذريعة، ج 3، ص 42 و 90 و ج 11، ص 322 و ج 13، ص 84؛ رياض الجنة، ج 2، ص 397.

[2]. أعيان الشيعة، ج 2، ص 411؛ ريحانة الأدب، ج 6، ص 68؛ موسوعة مؤلّفى الإمامية، ج 2، ص 514؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 51.