- أربعون حديثاً

- اجازة الحديث‌

- الحدائق الناضرة فى الأحكام العترة الطاهرة[1]

- الفوائد الرجالية

- لؤلؤة البحرين فى الاجازة لقّرتى العين‌

- معراج النبيه فى شرح [كتاب‌] من لايحضره الفقيه.[2]

سيّد شَبَّر بن محمّد مُشَعشَعى (م ح 1190 ق)

وى، فقيه و محدّث شيعى است كه در ربيع اوّل 1122 در هُويزه به دنيا آمد. از مشايخ او سيّد نصر اللَّه بن حسين حسينى حائرى، احمد بن اسماعيل جزايرى و پسرش سعد بن احمد جزايرى، سيّد محمّد بن عبد الكريم حسنى طباطبايى، يوسف بن احمد بحرانى، حسين بن محمّد ماحوزى، سيّد رضى الدين بن محمّد بن على موسوى عاملى مكّى، سيّد عبد العزيز بن احمد موسوى نجفى. سيّد كاظم عميدى نجفى و سيّد صدر الدين بن محمّد باقر رضوى قمى را مى‌توان نام برد.

سيد شبّر، علاوه بر فقه و حديث، به انساب و رجال نيز آگاه بود و در علوم ديگر نيز دست داشت. او در امر به معروف، كوشا بود، چنان كه با لشكرى ده هزار نفرى بر ضدّ سپاه عثمانى قيام كرد. وى در حدود سال 1190 ق، در نجف اشرف درگذشت.

آثار او به طور عمده در فقه است و در حديث و رجال نيز آثار زير را از او مى‌توان نام برد:

- الأربعون حديثاً

[1]. اين كتاب ارزشمند، يك دوره فقه شيعى است كه مؤلّف تواناى آن، مستندات روايى خود را در آن مى‌آورد، چنان كه به كتاب حديثى شبيه گرديده است.

[2]. روضات الجنّات، ج 8، ص 203؛ أعيان الشيعة، ج 10، ص 317؛ طبقات أعلام الشيعة، ج 6، ص 828؛ منتهى المقال، ج 7، ص 74؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 436؛ لغت‌نامه دهخدا، يوسف.