هفت اثر مربوط به حديث از وى شناسايى شد:

- جناح النجاح فى شرح دعاء الصباح‌

- دليل الدعاة فى شرح عين الحياة

- ذخر العالمين فى شرح دعاء الصنمين‌

- رساله‌اى در احوال رجال قزوين‌

- شرح الزيارة الرجبية

- شرح الكافى‌

- عين الحياة (در دعاهاى منقول از ائمه عليهم السلام كه مربوط به وقت خاصّى نيست).

عبد اللَّه بن عيسى افَندى تبريزى اصفهانى (م 1130 ق)

وى در هفت ماهگى، مادر و در هفت سالگى، پدر خود را از دست داد و تحت تربيت برادر بزرگش محمّد جعفر قرار گرفت. از ديگر استادان او در فقه، اصول، حديث و حكمت، حسين بن جمال الدين محمّد خوانسارى، محمّد باقر بن محمّد مؤمن سبزوارى، محمّد بن حسن شيروانى، علّامه محمّد باقر مجلسى، فاضل هندى، سيّد على نوّاب بن وزير حسين بن رفيع الدين محمّد حسينى مرعشى هستند.

او بيش از سى سال از عمر خود را در سفر به كشورهاى مختلف و ديدار با علما گذراند و از علّامه مجلسى، شيخ حرّ عاملى و ... روايت مى‌كند. در أعيان الشيعة، 25 اثر از وى در علوم مختلف، ياد شده است كه از جمله آثار مربوط به حديث وى، موارد زير است:

- الإجازات‌

- تعليقه بر أمل الآمل‌

- تعليقه بر نقد الرجال تفرشى‌