محمّد بن محمّد رضا مشهدى قمى (م 1125 ق)

وى، مفسّر و محدّث جامع شيعى است كه از علّامه مجلسى، اجازه روايت دارد. از آثار حديثى اوست:

- كنز الدقائق و بحرالغرائب (در تفسير روايى)

- شرح الصحيفة

- شرح الزيارة الرجبية

- شرح دعاى صباح.[1]

مير محمّد صالح بن عبد الواسع حسينى خاتون آبادى (1126 ق)

وى كه فقيه و محدّث شيعى است و در تفسير كلام نيز دست داشته، در سال 1058 ق، به دنيا آمد و نزد حسين بن جمال الدين محمّد خوانسارى و علّامه محمّد باقر مجلسى و محمّد بن حسين شيروانى درس خواند و از علّامه مجلسى، اجازه روايت گرفت. سيّد نور الدين بن نعمة اللَّه جزايرى، ابوالحسن بن محمّد طاهر فتونى، احمد بن اسماعيل جزايرى و سيّد احمد علوى خاتون آبادى از شاگردان او هستند. وى در سال 1126 ق، در اصفهان درگذشت. از آثار اوست:

- حدائق الجنان (در زيارات)

- حدائق المقرّبين (در احوال ملائكه، پيامبران و ائمه عليهم السلام)

- ذريعة النجاح (در ادعيه و اعمال سال)

- روادع النفوس (در اخلاق و مواعظ)

- شرح [كتاب‌] من لا يحضره الفقيه‌

- شرح الاستبصار

[1]. تلامذة العلّامة المجلسى، ص 71؛ الفيض القدسى، ص 100؛ الذريعة، ج 13، ص 306.