19. شرح دعاى سحر، از محمّد كريم‌خان بن ابراهيم كرمانى (م 1288 ق). اين اثر، در سال 1318 ق، چاپ سنگى شده است.[1]

20. موائد المتسحّرين‌، از احمد بن حسن يزدى (م 1310 ق) شرح دعاى سحر (اللّهم إنّى أسألك من بهائك بأبهاه و ...) است.[2]

21. شرح دعاء السحر، از محمّد بن سليمان تنكابنى (م 1310 ق).[3]

22. شرح دعاء الندبة، از ملّا حسين تربتى (م ح 1300 ق)[4].[5]

23. شرح دعاء الاسابيع‌، از سيّد كاظم بن قاسم رشتى (م 1259 يا 1263 ق).[6]

24. شرح دعاء ليلة الجمعة، از سيد كاظم بن قاسم رشتى.[7]

25. حواشى بر كتاب «الدعوات»، از محمّد صادق بن محمّد تنكابنى اصفهانى (1082- زنده در ح 1130)[8].[9]

26. فلق الأصباح فى‌شرح مفتاح الفلاح‌، از سليمان‌بن‌عبد اللَّه ماحوزى (م 1121 ق).[10]

[1]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه مجلس شوراى اسلامى، ج 35، ص 278( ش 12317)؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آستان قدس رضوى، ج 15، ص 304( ش 3201)؛ معجم المطبوعات العربية فى ايران، ص 336.

[2]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 7، ص 8( ش 2407).

[3]. الذريعة، ج 13، ص 247.

[4]. وى، عالم و فاضل شيعى واصل او از تربت و ساكن سبزوار بود كه در حدود سال 1300 ق، در آن جا درگذشت. الرد على من ادّعى قطعية صدور الأحاديث المروية فى الكتب الأربعة، نيز از اوست( أعيان الشيعة، ج 5، ص 463).

[5]. الذريعة، ج 13، ص 260.

[6]. همان، ص 248.

[7]. همان، ص 260.

[8]. وى، فقيه و محدّث شيعى است كه نزد پدرش فقيه و فيلسوف معروف به« محمّد سراب» درس خواند و از او و علّامه مجلسى روايت مى‌كند. محمّد حسين بن حسن تنكابنى، جعفر بن ابى القاسم حسين خوانسارى، زين الدين على بن عين على خوانسارى و حسين بن جعفر خوانسارى از او روايت مى‌كنند. وى در تخت فولاد اصفهان، مدفون است( طبقات أعلام الشيعة، ج 6، ص 360؛ تلامذة العلّامة المجلسى، ص 107؛ تراجم الرجال، ج 2، ص 720؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 381).

[9]. موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 381.

[10]. الذريعة، ج 14، ص 82.