مصاحبى (م 1278 ق).[1]

6. زيارة عاشوراء، از محمّد على بن محمّد حسين شهرستانى (م ح 1290 ق). پسر مؤلّف محمّد حسين، در زوائد الفوائد، از آن ياد كرده است.[2]

7. شرح زيارة عاشوراء، از سيّد اسد اللَّه بن محمّد باقر شفتى (م 1290 ق).[3]

8. رسالة فى زيارة عاشوراء، از محمّد حسن بن محمّد باقر هزار جريبى (1239- 1300 ق).

9. تحقيق فى زيارة العاشوراء، از حسن بن ابراهيم حسينى ساوجى (ق 13 ق)[4].[5]

شرح ادعيه و زيارات ديگر

1. شرح و ترجمه زيارت رجبيه‌، از محمّد بن محمّد رضا مشهدى (ق 12 ق).[6]

2. شرح الزيارة الرجبية، از محمّد مهدى بن على اصغر قزوينى (بعد از 1129 ق).

نسخه آن در كتاب‌خانه آستان قدس رضوى، موجود است.[7]

3. شرح الزيارة الرجبية (بغية الطلب فى شرح الزيارة الجامعة فى الرجب)، از درويش على بن حسين بغدادى (1220- 1277 ق)[8].[9]

[1]. مكارم الآثار در احوال الرجال، ج 6، ص 2231.

[2]. الذريعة، ج 12، ص 80.

[3]. همان، ج 13، ص 307.

[4]. مقاله‌اى با عنوان« كتاب‌شناسى زيارت عاشورا» از ناصر الدين انصارى قمى در فصل نامه علوم حديث( ش 23، ص 165- 181) به چاپ رسيده است.

[5]. پيام حوزه، ش 31، ص 108؛ علوم حديث، ش 23، ص 174.

[6]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه مدرسه سپه‌سالار، ج 3، ص 416( ش 633)؛ الذريعة، ج 13، ص 307.

[7]. الذريعة، ج 13، ص 307.

[8]. وى، فقيه، متكلّم و شاعر شيعى است كه در بغداد به دنيا آمد و نزد دانشمندان بزرگ كربلا، درس خواند. علاوه بر فقه و اصول، كلام و علوم عقلى را نيز آموخت و سپس به نشر علم پرداخت. شرح دعاء السمات نيز از اوست( أعيان الشيعة، ج 6، ص 396؛ معارف و معاريف، ج 1، ص 305؛ الذريعة، ج 3، ص 136؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 263).

[9]. الذريعة، ج 13، ص 306.