نامه آنها نوشته شود.[1]

117. شرح حديث ابن طاب‌، از سيّد مهدى قزوينى حلّى (م 1300 ق).[2]

118. شرح حديث «هل رأيت رجلًا»، از محمّد بن سليمان تنكابنى (م 1310 ق).

شرحى بر شرح ميرزاى قمى درباره اين حديث است.[3]

119. شرح حديث الحقيقة، از محمّد بن سليمان تنكابنى.[4]

120. الشمسة فى الأحاديث الخمسة، از سيّد على بن حسين رنجفورى هندى (م 1310 ق)[5].[6]

121. شرح حديث «أنا النقطة»،[7]

از محمّد تقى بن محمّد مامقانى (م 1312 ق). در آخر چاپ دوم كتاب ديگرى از مؤلّف به نام آتشكده، چاپ شده در سال 1346 ق، از آن ياد شده است.[8]

122. شرح حديث العقل و الجهل و جنودهما، از محمّد على بن محمّد نقوى هندى (م 1312 ق).[9]

123. عبائر المعضلات و تواتر المشكلات‌، از احمد بن حسن يزدى (1312 ق). شامل‌

[1]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 3، ص 77( ش 884).

[2]. الذريعة، ج 13، ص 186.

[3]. همان، ص 210.

[4]. همان، ص 197.

[5]. وى، عالم و فاضل شيعى است كه نزد سيّد محمّد تقى ممتاز العلماء و سيّد على محمّد تاج العلماء و سيّد محمّد عبّاسى درس خواند و از دو استاد اخير، اجازه روايت دارد( أعيان الشيعة، ج 8، ص 208؛ الذريعة، ج 14، ص 228).

[6]. الذريعة، ج 14، ص 228.

[7]. اين حديث به صورت‌هاى مختلف در برخى منابع آمده است. مشهورترين صورتش آن است كه به« أناالنقطة التى تحت الباء» ختم مى‌شود و در ينابيع المودةى قندوزى حنفى آمده است.

[8]. الذريعة، ج 13، ص 189.

[9]. همان، ص 203.