حسينى (ق 12 ق)[1].[2]

اين شرح، با تحقيق آقاى على فرج در دفتر سوم ميراث حديث شيعه به چاپ رسيده است.[3]

46. شرح الاحاديث المستصعبة، از محمّد سعيد بن محمّد صالح مازندرانى بارفروشى (اشرف) (ق 12 ق).[4]

قرن سيزدهم‌

47. رسالة فى حل حديث «من سهى فى السهو و لم يلتفت»، از سيّد حسين بن مير ابراهيم (مير حسينا) قزوينى (1126- 1208 ق)[5].[6]

48. رسالة فى حلّ حديث «أنا أصغر من ربّى بسنتين (ستين)»، از سيّد حسين بن مير ابراهيم قزوينى.[7]

49. رسالة مجملة فى حلّ حديث «ما الحقيقة»، از سيّد حسين بن مير ابراهيم قزوينى.

حديث، از كميل بن زياد، نقل شده است.[8]

50. شرح حديث التوحيد، (التوحيد ظاهره فى باطنه و باطنه فى ظاهره. ظاهره موصوف لا يرى و باطنه موجود لا يخفى ...)، از محمّد بن على آل عبد الجبار قطيفى (م بعد از 1215 ق). اين حديث در معانى الأخبار از امام على عليه السلام نقل شده است.[9]

[1]. وى، از دانشمندان شيعه در قرن دوازدهم و اهل قزوين است. پدرش از علماى مشهور قزوينى و تا حدود 1150 ق، زنده بوده است. شرح دعاى جوشن صغير( حرز سليمانى) نيز از اوست.( ميراث حديث شيعه، دفتر سوم، ص 161- 162؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه مجلس شوراى اسلامى، ج 35، ص 375).

[2]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 5، ص 220( ش 1833).

[3]. ميراث حديث شيعه، دفتر سوم، ص 161- 182.

[4]. الذريعة، ج 13، ص 65.

[5]. براى اطّلاع از شرح حال وى، رك: رياض الجنة، ج 2، ص 424- 428.

[6]. رياض الجنة، ج 2، ص 425.

[7]. همان جا.

[8]. همان، ص 426.

[9]. الذريعة، ج 13، ص 194.