اسم الکتاب : تاريخ حديث شيعه در سده هاى دوازدهم و سيزدهم هجرى المؤلف : صفره، حسين الجزء : 1 صفحة : 194
3. شرح الوافى، از سيّد ابراهيم بن محمّد باقر رضوى (م بعد از 1168 ق)[1].[2]
4. الحاشية على الوافى، از سيّد عبد اللَّه بن نور الدين جزايرى (م 1173 ق).[3]
5. الحاشية على الوافى، از محمّد باقر بن محمّد اكمل (وحيد بهبهانى) (م 1206 ق).[4]
6. شرح طهارة الوافى، از محمّد تقى بن محمّد رحيم تهرانى ايوانكيفى اصفهانى (م 1248 ق).[5]
اين كتاب تقريرات درس استاد مؤلّف، بحر العلوم است.[6]
7. شرح الوافى، از سيّد محمّد جواد بن محمّد عاملى، صاحب مفتاح الكرامة (ح 1160- 1226 ق).[7]
اين شرح از افادات استاد مؤلّف، بحر العلوم است و احاديث
[1]. وى، فقيه، اصولى و در حديث و تفسير، متبحّر است، نسبش به امام جواد عليه السلام مىرسد و نزد برادرش سيّد صدر الدين، شارح وافيه، درس خوانده و از او روايت مىكند. عبد النبى قزوينى، از شاگردان اوست و سيّد شبَر بن محمّد مشعشعى جويزى نيز از او روايت مىكند. وى در سال 1168 ق، زنده و در كرمانشاه بوده است( أعيان الشيعة، ج 2، ص 204؛ ريحانة الأدب، ج 3، ص 431؛ روضات الجنّات، ج 4، ص 124؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 14).
[5]. وى، از فقيهان، اصوليان و مجتهدان شيعه است كه در عراق، نزد سيّد محسن بن حسن اعرجى، محمّد باقر وحيد بهبهانى، سيّد على بن محمّد على طباطبايى، سيّد محمّد مهدى بحر العلوم و شيخ جعفر كاشف الغطاء، درس خواند، سپس به ايران بازگشت و در اصفهان، ساكن شد و به تدريس پرداخت، چنان كه نزديك چهارصد نفر از اهل علم در درس او حاضر مىشدند( أعيان الشيعة، ج 9، ص 198؛ ريحانة الأدب، ج 3، ص 403؛ روضات الجنّات، ج 2، ص 123؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 547).
[7]. وى كه از فقهاى معروف شيعه است، در جبل عامل به دنيا آمد، نزد سيّد ابوالحسن موسى بن حيدر شقرايى، سيّد على بن محمّد على طباطبايى، محمّد باقر بن محمّد اكمل، سيّد محمّد مهدى بحر العلوم، جعفر بن خضر جناجى و حسين بن نجف، درس خواند و از آنان و نيز ميرزاى قمى، اجازه روايت گرفت. عدّه بسيارى از وى علم آموخته و از او روايت مىكنند( أعيان الشيعة، ج 4، ص 288؛ روضات الجنّات، ج 2، ص 216؛ ريحانة الأدب، ج 3، ص 396؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 560).
اسم الکتاب : تاريخ حديث شيعه در سده هاى دوازدهم و سيزدهم هجرى المؤلف : صفره، حسين الجزء : 1 صفحة : 194