قلمروهاى شخصى و توأم با پاك‌دامنى و بزرگ‌مَنشى باشد. دختران و پسران و زنان و مردان، هيچ گاه از مجالس و محافل عمومى و مساجد، منع نمى‌شده‌اند؛ ولى هميشه حفظ «حريم» و «حرمت» و «كرامت» و «عفاف»، به عنوان يك اصل در جامعه حكومت كرده و رعايت شده است. رفت و آمد دختران و پسران در مكان‌هاى عمومى و مساجد و حتى كوچه و خيابان و بازار و ... به طور مختلط و دوش به دوش نبوده است؛ روشى كه همچنان فرهنگ غالب بر جوامع اسلامى است و به وضوح، با فرهنگ غربى متفاوت است.

آزادى دختر و پسر

اسلام، به اهميّت و ارزش فوق‌العاده پاكى و سلامت شخصيّت دختر و پسر و لزوم رعايت حقوق فرد و جامعه در ارتباطها، نگاه‌ها، شنيدن‌ها و مكالمات مستمر تأكيد دارد و به هيچ عنوانْ راضى نمى‌شود كه حريم قُدسى دختر، خدشه بردارد يا پسر از دايره عفّت و پاكى خارج شود. امّا دنياى امروز، تحت تأثير فرهنگ غربى، به نام آزادى (و صريح‌تر بگويم: «آزادى روابط»)، روح پاك جوانان دختر و پسر را سرگردان و گرفتار هيجان‌هاى بيهوده مى‌كند.

آزادى مورد نظر هم، به جاى اين كه به شكفتن استعدادها و خلّاقيت‌ها كمك كند، موجب هدر رفتن نيروها و استعدادهاى شاداب جوانى شده، جوانان را از دايره زندگى و انديشه متعادل، خارج ساخته است.

دخترى كه از آغوش خانواده بيرون مى‌آيد، به كجا روى بياورد كه به دام سودجويانى كه عواطف پاك و دل ساده و آرزوهاى انسانى او را به بازى مى‌گيرند، نيفتد و سرنوشت و شخصيّت و سلامتى‌اش به خطر نيفتد؟

برخى از سنّت‌ها و آداب اجتماعى ما كه جوانان را از اجتماعى‌شدن،