اين پيامدها، انديشمندان غربى را به چاره‌انديشى واداشت كه در نتيجه آن، ايده جديدى به نام «سكس سالم (Safe Sex)» شكل گرفت و جامعه را به مرحله دوم از سبك حيات جنسى، وارد كرد. در اين سبك، روابط جنسى، آزاد است، امّا براى پيشگيرى از پيامدهاى منفى آن، از وسايل پيشگيرى استفاده مى‌شود. با فراگير شدن اين ايده در جامعه، مشخص شد كه در پيشگيرى از آن پيامدهاى منفى، ناكارآمد است و اين شكل از روابط غير عفيفانه، همچنان سلامت جسمانى و بهداشت روانى و موجوديت جامعه را به خطر مى‌اندازد.

اين معضل اجتماعى، انديشمندان غربى را به طرح ايده‌اى واداشت كه مى‌توان آن را يك نقطه عطف دانست و اين چيزى نيست جز «خويشتندارى جنسى».

خويشتندارى جنسى‌

انديشمندان غربى (بويژه امريكايى‌ها) اكنون از چيزى به نام «خويشتندارى جنسى (Sexul Abstinence)» ياد مى‌كنند. شعار اين انديشمندان اين است:

«فقط خويشتندارى جنسى، تا هنگام ازدواج». يعنى تنها راه نجات از آن پيامدهاى هولناك و زندگى‌سوز، عفاف يا خويشتندارى جنسى است. بر همين اساس، برنامه «فقط خويشتندارى» (Abstin enceonly Program) را طراحى كرده‌اند و بر مبناى آن، به ترويج عفاف در ميان جوانان و نوجوانان امريكايى مى‌پردازند.

هم اكنون سازمان‌هاى غير دولتى (NGO ها يا سازمان‌هاى مردم نهادِ) فراوانى مثل: «بهترين دوست (BestFriend )»، «عشق حقيقى منتظر مى‌ماند