هر كس خانواده‌اش را شاد سازد، خداوند، از آن شادى، مخلوقى مى‌آفريند كه تا روز قيامت، برايش طلب آمرزش مى‌كند.

بر اين پايه، هر اقدام مشروعى كه در جهت شادى خانواده انجام شود، مانند: همنشينى با اعضاى خانواده،[1] غذا خوردن با آنها،[2] مراعات ميل آنها در انتخاب نوع غذا،[3] و هديه آوردن از سفر براى آنها،[4] پسنديده است.

5. غيرت‌ورزى‌

يكى از وظايف اختصاصى مرد، غيرت‌ورزى نسبت به همسر است، بدين معنا كه وى نبايد اجازه دهد همسرش، آگاهانه يا ناخودآگاه، زمينه آلودگى و بى‌عفّتى خود را فراهم سازد. از اين رو، كسى كه اجازه مى‌دهد زنش آرايش كرده از خانه بيرون رود و خود را در معرض ديد چشم‌هاى ناپاك قرار دهد، همچنين كسى كه از بى‌عفّتى همسر خود خبر دارد و اقدامى در جهت پيشگيرى از آن انجام نمى‌دهد، ديّوث و بى‌غيرت ناميده شده است:

أيُّما رَجُلٍ رَضِيَ بِتَزَيُّنِ امرَأَتِهِ و تَخرُجُ مِن بابِ دارِها، فَهُو دَيّوثٌ، و لا يَأثَمُ مَن يُسَمّيهِ دَيّوثا. وَ المَرأَةُ إذا خَرَجَت مِن بابِ دارِها مُتَزَيِّنَةً مُتَعَطِّرَةً وَ الزَّوجُ بِذاكَ راضٍ، بُنِيَ لِزَوجِها بِكُلِّ قَدَمٍ بَيتٌ فِي النّارِ.[5]

هر مردى كه راضى است همسرش خود را بيارايد و از خانه بيرون برود، آن مرد، ديّوث است، و هر كه او را ديّوث بنامد، گناه نكرده است. هرگاه زن،

[1]. ر. ك: ص 231( همنشينى با خانواده و غذا خوردن با آنان).

[2] ر. ك: ص 231( همنشينى با خانواده و غذا خوردن با آنان).

[3] ر. ك: ص 233( رعايت علاقه خانواده به غذا).

[4] ر. ك: ص 229( هديه آوردن در بازگشت از سفر).

[5] ر. ك: ص 242 ح 373.