575. امام صادق عليه السلام: زن حائض، بايد آن چند روزِ خود را صبر كند. در اين روزها، نه نماز بخواند و نه شوهرش با او نزديكى كند.

576. دعائم الإسلام: از اهل بيت كه درود خداوند بر آنها باد، روايت داريم كه زن، هرگاه حيض يا نَفاس باشد، بر شوهرش حرام است كه با او نزديكى كند، تا آنگاه كه پاك شود و غسل كند.[1]

ب آميزش، هنگام اعتكاف در مسجد

قرآن‌

«و در حالى كه در مساجد، معتكف هستيد [با زنان‌] در نياميزيد. اين است حدود احكام الهى. پس بدان نزديك نشويد. اين گونه، خدا آيات خود را براى مردم بيان مى‌كند. باشد كه پروا پيشه كنند».

[1] در تفسير الميزان آمده است: در خصوص ارتباط و تماس با زن در دوره عادت ماهانه‌اش، عقايد گوناگونى ميان مردم وجود داشت: يهود، در اين باره، سخت مى‌گرفتند و از خوردن و آشاميدن و نشست و برخاست و هم‌بسترى با زنان در اين دوره، دورى مى‌كردند. در تورات، در باره زنان حائض و كسانى كه با آنان همنشينى و هم‌بسترى و تماس داشته باشند، احكام سختگيرانه‌اى آمده است؛ امّا مسيحيان، از نشست و برخاست با اين زنان و نزديك شدن به آنها ممانعتى نداشتند. مشركان عرب در اين باره از خود، چيزى نداشتند؛ امّا عرب‌هاى مقيم مدينه و پيرامون آن، پاره‌اى از آداب يهود در خصوص زنان حائض و سختگيرى در معاشرت با آنها در اين دوره، به ايشان سرايت كرده بود. ديگران هم شايد هم‌بسترى با زنان در دوره قاعدگى را حتّى پسنديده مى‌شمردند و معتقد بودند كه فرزندى كه در اين هنگام درست شود، خونريز خواهد بود و علاقه شديدى به ريختن خون دارد، و اين، از صفاتى بود كه عشاير باديه‌نشين، آن را مى‌پسنديدند ...؛ امّا اسلام در اين باره، حدّ وسط ميان سختگيرى يهود و اهمال مطلق نصارا را در پيش گرفت، و آن، ممنوع ساختن نزديكى از محلّ خونريزى، و اجازه دادن براى غير آن محل است( الميزان فى تفسير القرآن، ج 2، ص 208).