531. صحيح مسلم‌ به نقل از انَس: گروهى از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله از همسران پيامبر صلى الله عليه و آله در باره عمل ايشان در نهان پرسيدند. پس يكى از آنها گفت: من زن نمى‌گيرم. ديگرى گفت: من گوشت نمى‌خورم. و سومى گفت: من بر بستر نمى‌خوابم.

[خبر به پيامبر رسيد، برخاست‌] پس، حمد و ثناى الهى را به جا آورد و فرمود: «عدّه‌اى را چه شده است كه چنين و چنان گفته‌اند؟! ولى من [شب‌ها] هم نماز مى‌خوانم و هم مى‌خوابم. [روزها] گاهى روزه مى‌گيرم و گاه مى‌خورم، و با زنان هم ازدواج مى‌كنم. پس، هر كه از سنّت من روى گردانَد، از من نيست».

532. ديوان منسوب به امام على عليه السلام‌ در بيان شكايت زنى از شوهرش و پاسخ اميرمؤمنان عليه السلام به او و قضاوت ايشان ميان آن دو:

[زن گفت:] شوهرم، مرد بزرگوارى است و از حرام‌ها بيزار است.

شب‌ها را به قيام و قعود مى‌گذرانَد

و پيوسته روزه مى‌گيرد

و مى‌ترسم كه گنهكار باشد؛

زيرا كه به خواسته من بى‌اعتناست.

و شوهرش پاسخ داد:

من هرگز دلباخته آنان نيستم‌

و هرگز از زنان كام نمى‌گيرم.

نه! بلكه پيوسته در قيام و قعود نمازم؛

زيرا آلوده به گناهانم.

كاشكى از آنها به سلامت برَهَم!

على عليه السلام ميان آن دو، چنين داورى نمود:

آرام! كه تو با اين كار، گنهكارى‌

نماز خواندن و قيام و قعود، وظيفه توست‌

ليك، سه روز را روزه بدار

و چهار روز را بخور

و يك شب را با آنان به كامجويى بگذران.

تو حقّ ندارى كه نامرادشان بگذارى.