383. امام على عليه السلام: من هرگاه در مردى خصلتى از خصلت‌هاى نيك را استوار يافتم، او را به سبب دارا بودن آن، تحمّل مى‌كنم و بى بهرگى‌اش از ديگر خصلت‌هاى نيك را ناديده مى‌گيرم؛ امّا نمى‌توانم نابخردى و بى دينىِ او را ناديده بگيرم؛ زيرا جدا شدن از دين، جدا شدن از امنيت [و آرامش‌] است. زندگىِ همراه با ترس، گوارا نيست، و نابخردى نيز مُردگى است، و با مردگان، كسى معاشرت نمى‌كند.

384. امام على عليه السلام: زندگى، جز با دين [و ديندارى‌] نيست، و مرگ، جز با انكار [و از دست دادنِ‌] يقين.

385. امام صادق عليه السلام: شخصِ ديندار مى‌انديشد و در نتيجه، آرامش، وجود او را فرا مى‌گيرد، و خود را كوچك مى‌شمارد، پس به فروتنى مى‌گرايد. قناعت مى‌ورزد، پس احساس بى‌نيازى مى‌كند. به آنچه به او داده شده، خرسند است، و گوشه تنهايى را بر مى‌گزيند، پس، از دوستان بى‌نياز مى‌گردد. خواهش‌ها را رها مى‌كند، پس آزاد مى‌شود. دنيا را كنار مى‌گذارد، پس، از بدى‌ها در امان مى‌مانَد. حسادت را دور مى‌افكند، پس دوستى آشكار مى‌شود. مردم را نمى‌ترساند، پس، از آنان نمى‌ترسد. به آنان تعدّى نمى‌كند، پس، از گزند ايشان در امان است. به هيچ چيز، دل نمى‌بندد، پس به رستگارى و كمال فضيلت دست مى‌يابد. عافيت را مى‌بيند، پس، كارش به پشيمانى نمى‌كشد.

386. امام على عليه السلام: ميوه دين، امانتدارى است.

387. امام على عليه السلام: دين را در زندگى‌ات سپر قرار ده، و پرهيزگارى را ساز و برگ [پس از] مرگت.

3/ 2 حفظ خانواده، از آسيب‌هاى عقيدتى، اخلاقى و رفتارى‌

قرآن‌

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، خودتان و خانواده‌تان را از آتشى كه سوخت آن، مردم و سنگ‌ها هستند، حفظ كنيد. بر آن آتش، فرشتگانى خشن و سختگير [گمارده شده‌] اند. از

آنچه خدا به آنان دستور داده، سرپيچى نمى‌كنند و آنچه را كه مأمورند، انجام مى‌دهند».