روانى، نه نسل سالم و صالح پديد مى‌آيد، و نه سازندگىِ اخلاقى و اجتماعى اتّفاق مى‌افتد و نه ارزش‌هاى دينى و آرمان توحيد، گسترش مى‌يابد.

كاوش‌هاى ميدانى نشان مى‌دهند كه اضطراب روانى و عدم تعادل روحى، نقش عمده‌اى در فسادهاى اخلاقى و اجتماعى دارد و بيشتر جنايات هولناك و خودكشى‌ها در ميان مجرّدها و به دست آنها صورت مى‌گيرد.[1] از اين رو، تشكيل خانواده مى‌تواند سهمى اساسى در آرامش روانى و سازندگى‌هاى اخلاقى و اجتماعى ايفا نمايد و اين، رمز تأكيد قرآن و احاديث اسلامى بر تشكيل خانواده و تحكيم آن و پيشگيرى از فروپاشى اين كانون مقدّس است.

اكنون بايد ديد كدام خانواده مى‌تواند عامل آرامش زندگى باشد؟ و چگونه مى‌توان چنين خانواده‌اى را تشكيل داد؟ موانع تشكيل خانواده آرامش بخش، چيست؟ راه تحكيم اين نهاد و افزايشِ آرامش خانوادگى كدام است؟ و چگونه مى‌توان از سست شدن و فروپاشى اين نهاد مقدّس، پيشگيرى كرد؟

و اينك، متن پاسخ قرآن و احاديث اسلامى به اين پرسش‌ها.

[1] تحقيقات نشان داده ميزان ارتكاب جرائم و تنوع و خطر آفرينى آن در سن نوجوانى و جوانى( پيش از ازدواج) بيش از ديگر سنين است. لذا جامعه شناسان معتقدند بالا بودن سطح جنايت براى طبقات سنى جوان، پديده‌اى است سخت پايدار. جرايمى از قبيل جرائم خشونت بار، تجاوز به عنف و اعتياد، بالاترين ارقام خود را در اين سنين دارد.( جامعه‌شناسى كجروى: ص 295 و 307) همچنين هر چند ميزان خودكشى در آمارهاى جهانى، در ميانسالان( 45 سال به بالا) بيشتر از ديگر گروه‌هاى سنى است، اما با اين حال، با اعمال ملاحظات آمارى، مشخص مى‌شود كه نسبت خودكشى در افراد مجرد و تنها، به مراتب بيشتر از متأهلان است. البته ميزان آن در رده سنى 15 تا 24 سال نيز رو به افزايش است. در ايران، بيشترين خودكشى در گروه سنى 25 تا 30 سالگى گزارش شده است. از سوى ديگر، طلاق نيز خودكشى را افزايش مى‌دهد. مردانى كه از همسران خود جدا مى‌شوند، بيش از زنان مطلقه خود را مى‌كشند. مرگ همسر( زن يا شوهر) نيز ميزان خودكشى را بالا مى‌برد.( خودكشى، دوركيم: ص 189 به بعد؛ گزارش كارگروه خودكشى همايش اسلام و آسيب‌هاى اجتماعى« منتشر نشده»).