حديث

153.تفسير القمّى : فرموده خداوند : «به راستى كه انسان ، «هلوع» آفريده شده است» ؛ يعنى آزمند . «هرگاه شرّى به او رسد ، بى تابى مى كند» ، شر به معناى فقر و نادارى است . «و هر گاه خيرى به او رسد ، بخل مى ورزد» ، مقصود از خير ، ثروت و دارايى است .

6 / 13

اين صفات

154.امام على عليه السلام ـ در چگونگى آفرينش انسان ـ: تا اين كه چون قامت افراشت و به بُرنايى رسيد ، گردنكشانه [از حق] رَميد ، و در غفلت و نابخردى ره پوييد ، و از آبشخور هوا و هوس خويش نوشيد ، و براى دنيايش سخت كوشيد ، براى رسيدن به خوشى ها و ارضاى نيازهايش .

155.امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات با خدا ـ: پس به آنچه مرا به سوى آن كشاندى ، تكيه كردم ، اگر چه به من گزند رسيد ، و فقر ، خوارم كرد ، و بلا ، دامنگيرم شد . پس اگر اين ها ـ اى معبود من ـ از خشم و ناخشنودى تو بر من است ، از خشم تو به بردبارى تو پناه مى برم ـ اى مولاى من ـ ، و اگر خواسته اى مرا بيازمايى ، بى گمان ، ناتوانى و بيچارگى مرا مى دانستى ؛ چرا كه فرموده اى : «به راستى كه انسان ، سخت آزمند آفريده شده است . چون به او بدى اى رسد ، بى تابى كند ، و چون خوبى اى به او رسد ، بخل مى ورزد» . و فرموده اى : «امّا انسان ، هرگاه پروردگارش او را بيازمايد و گرامى اش دارد و نعمتش دهد ، مى گويد : پروردگارم مرا گرامى داشته است» . و امّا هرگاه او را بيازمايد و روزى اش را بر او تنگ گرداند ، مى گويد : پروردگارم مرا خوار داشته است»» . و فرموده اى : «هر آينه ، انسان ، از حد مى گذراند ، آن گاه كه خويشتن را بى نياز ببيند» . و فرموده اى : «و هرگاه به انسان گزندى رسد ، ما را ، به پهلو خفته يا نشسته و يا ايستاده ، مى خواند ، و چون گزند را از او برطرف سازيم ، چنان مى گذرد كه گويى ما را براى گزندى كه به او رسيده ، نخوانده است» . و فرموده اى: «و هر گاه به انسان گزندى رسد ، توبه كنان ، پروردگارش را مى خواند . سپس چون از جانب خود به وى نعمتى بخشد ، آنچه را كه پيش تر براى رفع آن به درگاه او دعا مى كرد ، از ياد مى بَرَد» . و فرموده اى : «و انسان [همان گونه] كه خير را فرا مى خوانَد ، [پيشامد] بد را مى خواند ؛ و انسان ، شتابزده است» . و فرموده اى : «و هر گاه به انسان از جانب خود رحمتى چشانيم ، بِدان شادمان مى شود» . راست گفته اى و درست فرموده اى ، اى مولاى من ! اينها صفات من است كه در خويش مى شناسم ، و به قدرت تو در من نهاده شده است ؛ امّا تو از جانب خويش ، به من وعده اى نيكو داده اى [و آن اين] كه تو را بخوانم و تو پاسخم دهى . پس اينك من ، چنان كه فرمانم داده اى تو را مى خوانم پس تو نيز ، چنان كه وعده ام داده اى ، اجابتم فرما و نعمتت را به من باز گردان ، و مرا از وضعى كه دارم ، به بهتر از آن منتقل كن ، تا از طريق آن به خشنودى تو دست يابم و به آنچه در نزد خويش براى دوستان خوبت آماده ساخته اى ، نايل آيم ، كه تو شنونده دعايى ، نزديكى و اجابت كننده اى . درود خدا بر محمّد و خاندان پاك و پاكيزه و نيك او باد !