اختلاف هم چيزى گفت، از القاى روح القدس است، پس بسا گويندگان كه از زبان شيطان سخن مى‌گويد؛

جالسوا مَن يذكّركم اللَّه رويته، و يزيدُ في علمكم مَنطقُه، و يُرغِّبُكم في الآخرة عملُه‌[1]؛ يعنى:

بنشينيد با كسى كه ديدن او شما را به ياد خداوند اندازد و زبان او در علم شما بيفزايد، كه خوف خداوند در دل شما زياد شود و عمل او شما را راغب به آخرت كند.

بالجمله صفات مؤمنان و رجوع كنندگان به ائمّه اطهار- سلام اللَّه عليهم- در كتب اخبار بسيار است، هر كس مى‌خواهد رجوع كند و مقصود اصلى آن بود كه جماعتى را كه يقيناً مى‌دانيم كه از علماى شيعه‌اند و راوى و حاكى امام عليه السلام اند، لازم است كه اختلاف در بعضى از مسائل فروع داشته باشند؛ چرا كه صلاح زمان‌ها و عصرها تفاوت مى‌كند البتّه و عرض شد كه بسا آنكه فقيه از فتواى خود در عصر خود برگشت و دليل‌هايى چند به نظر او رسيد كه در اوّل به نظر او نرسيده بود و بعضى خيال كرده‌اند كه رجوع كردن فقيه از فتواى خود، دليل آن است كه اوّل وهله به دقّت نظر نكرده بود و اين خيال خامى است كه كرده، بلكه در اوّل وهله دقّت كرده و حكم اوّل او همان مسأله اوّلى بوده و ثانياً هم دقّت مى‌كند و حكم او همان مسأله ثانيه است و عرض نمى‌كنم كه در عالم بى‌مبالاتى نيست كه دقّت نكند، و لكن اصل سخن در كسانى است كه متّفق عليهم مى‌باشند، پس به اينجا ختم سخن را مى‌كنم؛ چرا كه به جهت دوستانى كه شعورى دارند كفايت مى‌كند.

وصَلَّى اللَّهُ على مُحمّدٍ وآله الطَّيِّبينَ، وشيعتِهِمُ الأنجَبين الأكرَمين، ولعنةُ اللَّه على‌ أعدائهم أَجْمعينَ.

حَرَّرهُ العبد محمّد باقر، در همدان، در غرّه شهر ذى قَعدة الحرام نجوماً سنه 1284 (هزار و دويست هشتاد و چهار) حامداً مصلّياً مُستغفراً. تمّت.

[1]. الكافي، ج 1، ص 39، ح 3؛ تحف العقول، ص 44؛ عوالي اللئالي، ج 4، ص 78، ح 72؛ مصباح الشريعة، ص 161.