از آنجا كه رساله‌اى در صلاة الجمعه و به عنوان حاشيه بر مطالب محقق قمى- صاحب قوانين- در اين بحث دارد و خودش در اين رساله به نوشته ديگرى در همين مبحث اشاره مى‌كند، معلوم مى‌شود در فقه صاحب نظر بوده است.

از برخى ديگر از آثار او مانند التوشيعات و صك نامه كه در اخلاق و عرفان است، مشخص است او در اين مباحث نيز دستى داشته است.

دماوندى شعر نيز مى‌گفته و به «عبرت» تخلص مى‌كرده و چند كتاب و رساله در شرح لغات ديوان شعرا تأليف كرده است.

از در گذشت او آگاهى نداريم، ولى كتاب صلاة الجمعه را در 1216 ق به پايان رسانده است‌[1].

آثار و تأليفات‌

در چند رساله‌اى كه از دماوندى باقى مانده است، آثار خودش را نام مى‌برد و مى‌گويد كتاب‌هاى خود را تحت عنوان چهل قلم و سبع مثانى نام گذارى كرده است.

هر يك از رساله‌هاى وى، علاوه بر اين‌كه نام اختصاصى دارد، مقاله‌اى از آن مجموعه كلىِ چهل قلم و سبع مثانى است. مثلًا رساله صلاة الجمعه را رساله نوزدهم از كتاب الاربعين كه جزيى از السبع المثانى است، معرفى مى‌كند و يا اين‌كه كوه و كتل را رساله ششم از رسائل چهل حديث، از كتاب سبع المثانى و همچنين شرح معالم الاصول را ششمين كتاب از سبع المثانى مى‌نامد[2].

به نظر مى‌رسد رساله‌هاى كوچك و مقاله گونه او زير عنوانِ كلىِ «الاربعين» يا «چهل قلم» ذكر مى‌شود و كتاب الاربعين و چهل حديث يك عنوان از كتاب و دفتر بزرگ سبع المثانى است.

با اين تفصيل نام برخى از رسائل و مقالات او به اين ترتيب است:

[1]. فهرست نسخه‌هاى خطى كتابخانه آية اللَّه مرعشى نجفى، ج 6، ص 271.

[2]. همان.